Lek na cukrzycę efektywny w NASH?

Lek tiazolidinedione pioglitazon poprawia sytuacje chorych na zaawansowane włóknienie jak również włóknienie w każdym stadium stłuszczeniowego zapalenia wątroby NASH także u pacjentów bez cukrzycy, wynika z meta-analizy opublikowanej w JAMA Internal Medicine. Podobnych efektów nie zaobserwowano w przypadku rosiglitazonu.

Nowe odkrycie tej meta-analizy to leczenie lekiem przeciwcukrzycowym pioglitazonem, który odwraca bardziej zaawansowane stadia NASH bez względu na to, czy pacjent choruje na cukrzycę, czy też nie. To wszystko dostarcza racjonalnego argumentu do oceny efektywności tego leku w wynikach klinicznych w podgrupie chorych z ryzykiem komplikacji związanych z wątrobą – tłumaczą badacze.

Meta-analiza objęła 8 randomizowanych badań, z czego pięć oceniało pioglitazon a trzy rosiglitazon. Wykorzystywane dawki wahały się od 4 do 8 mg dla rosiglitazonu i od 30 do 45 mg dla pioglitazonu. Czas trwania leczenia wynosił 6-24 miesiące. Analiza objęła 516 chorych.

Wyniki potwierdziły, że terapia tiazolidinedionem była związana z bardziej zaawansowanym włóknieniem a efekt był istotny dla chorych z NASH. Terapia polepszyła sytuację chorych z zaawansowanym włóknieniem ponad trzy razy w porównaniu z chorymi nieleczonymi.

Krytycy zauważają, że choć badacze wykazali, że pioglitazon poprawił aspekty histologiczne u chorych z NASH, to jednak analizowane badania nie wykazywały efektów klinicznych.