Ocena skuteczności eradykacji H. pylori u chorych z przewlekłą pokrzywką spontaniczną
Autor: Andrzej Kordas
Data: 22.09.2015
Źródło: Effects of Helicobacter pylori Eradication in Chronic Spontaneous Urticaria: Results from a Retrospective Cohort Study; Harald-Morten Curth , Johanna Dinter , Kerstin Nigemeier , Fabian Kütting , Nicolas Hunzelmann, Hans-Michael Steffen; American Journa
Infekcja Helicobacter pylori jest uważana za jeden z istotnych czynników patogenetycznych w przewlekłej pokrzywce spontanicznej (ang. chronic spontaneous urticaria – CSU). Mimo skąpych dowodów naukowych wskazujących na efektywność eradykacji H. pylori w leczeniu CSU, skrining w kierunku nosicielstwa bakterii pozostaje rekomendowanym sposobem postępowania.
H. Curth i wsp. zaprojektowali badanie mające na celu porównanie efektów leczenia eradykacyjnego w kombinacji ze standardową terapią CSU, z efektami leczenia pacjentów nie będących nosicielami bakterii. Wyniki opublikowano na łamach American Journal of Clinical Dermatology.
Retrospektywnym badaniem kohortowym objęto 138 pacjentów, u których przeprowadzono gastroskopię wraz z oceną w kierunku obecności H. pylori (test urazowy i badanie histopatologiczne). U 75 pacjentów badanie w kierunku H. pylori było ujemne. 45 spośród 47 pacjentów u których stwierdzono H. pylori otrzymało leczenie eradykacyjne. 16 pacjentów, u których wdrożono leczenie eradykacyjne bez odpowiednich wskazań stanowiło grupę kontrolną. Wszyscy pacjenci otrzymywali ponadto odpowiednie leczenie objawowe (leki antyhistaminowe i/lub glikokortykosteroidy).
Jako częściową odpowiedź na zastosowane leczenie traktowano subiektywne złagodzenie objawów choroby. Konieczność intensyfikacji leczenia w czasie kolejnych 6 miesięcy traktowano jako brak odpowiedzi.
Częstość występowania infekcji H. pylori w badanej populacji korelowała z częstością występowania przeciwciał w populacji ogólnej. Standardowa terapia CSU prowadziła do złagodzenia objawów choroby, niezależnie od statusu H. pylori. Eradykacja H. pylori za pomocą standardowej terapii trójlekowej nie wypływała znamiennie na efekty leczenia.
Ze względu na fakt, że eradykacja H. pylori wydaje się nie mieć dostrzegalnego wpływu na poprawę efektów leczenia pokrzywki przewlekłej spontanicznej, autorzy publikacji zalecają przeprowadzanie leczenia eradykacyjnego jedynie w przypadku występowania innych wskazań do tego rodzaju terapii.
Retrospektywnym badaniem kohortowym objęto 138 pacjentów, u których przeprowadzono gastroskopię wraz z oceną w kierunku obecności H. pylori (test urazowy i badanie histopatologiczne). U 75 pacjentów badanie w kierunku H. pylori było ujemne. 45 spośród 47 pacjentów u których stwierdzono H. pylori otrzymało leczenie eradykacyjne. 16 pacjentów, u których wdrożono leczenie eradykacyjne bez odpowiednich wskazań stanowiło grupę kontrolną. Wszyscy pacjenci otrzymywali ponadto odpowiednie leczenie objawowe (leki antyhistaminowe i/lub glikokortykosteroidy).
Jako częściową odpowiedź na zastosowane leczenie traktowano subiektywne złagodzenie objawów choroby. Konieczność intensyfikacji leczenia w czasie kolejnych 6 miesięcy traktowano jako brak odpowiedzi.
Częstość występowania infekcji H. pylori w badanej populacji korelowała z częstością występowania przeciwciał w populacji ogólnej. Standardowa terapia CSU prowadziła do złagodzenia objawów choroby, niezależnie od statusu H. pylori. Eradykacja H. pylori za pomocą standardowej terapii trójlekowej nie wypływała znamiennie na efekty leczenia.
Ze względu na fakt, że eradykacja H. pylori wydaje się nie mieć dostrzegalnego wpływu na poprawę efektów leczenia pokrzywki przewlekłej spontanicznej, autorzy publikacji zalecają przeprowadzanie leczenia eradykacyjnego jedynie w przypadku występowania innych wskazań do tego rodzaju terapii.
Przegląd Gastroenterologiczny
