Pierwotne eozynofilowe zapalenie przełyku u dzieci
Autor: Marzena Demska
Data: 02.07.2012
Wstęp: W ostatnich latach w rejonie Pomorza Zachodniego obserwuje się wzrost częstości rozpoznawania pierwotnego eozynofilowego zapalenia przełyku ( eosinophilic oesophagitis – EoE).
Cel: Analiza obrazu klinicznego i endoskopowego dzieci z EoE.
Materiał i metody : Badaniami objęto 14 dzieci (3 dziewczynki, 11 chłopców) w średnim wieku 9,2 roku (8 miesięcy – 17 lat), u których w błonie śluzowej przełyku stwierdzano co najmniej 15 eozynofilów (18–80) w polu widzenia (wpw) przy powiększeniu 400 razy. Porównywano grupę dzieci młodszych (0–10 lat, n = 8) z dziećmi starszymi (11–17 lat, n = 6). Retrospektywnie analizowano dokumentację medyczną obrazu klinicznego i badania endoskopowego.
Wyniki: Najczęstszymi objawami EoE były bóle brzucha, niechęć do jedzenia i wymioty (83–100%). U starszych dzieci występowały także zaburzenia połykania, bolesne połykanie oraz uczucie zalegania pokarmu w przełyku (50–66%). U 2/3 młodszych dzieci nie stwierdzano zmian w obrazie endoskopowym. U starszych dzieci zmiany występowały zawsze. Były to pierścienie okrężne (83%), podłużne bruzdowania (50%), granulowanie śluzówki lub zwężenie przełyku (po 17%).
Wnioski: Eozynofilowe zapalenie przełyku różni się obrazem klinicznym, endoskopowym i histologicznym od choroby refluksowej przełyku. Obraz kliniczny EoE zmienia się z wiekiem. U młodszych dzieci objawy kliniczne są niespecyficzne, u starszych może występować dysfagia, odynofagia i uczucie zatrzymania pokarmu w przełyku. Częste występowanie EoE u młodszych dzieci z niezmienioną błoną śluzową przełyku powoduje duże ryzyko przeoczenia tego schorzenia podczas badania endoskopowego.
Cel: Analiza obrazu klinicznego i endoskopowego dzieci z EoE.
Materiał i metody : Badaniami objęto 14 dzieci (3 dziewczynki, 11 chłopców) w średnim wieku 9,2 roku (8 miesięcy – 17 lat), u których w błonie śluzowej przełyku stwierdzano co najmniej 15 eozynofilów (18–80) w polu widzenia (wpw) przy powiększeniu 400 razy. Porównywano grupę dzieci młodszych (0–10 lat, n = 8) z dziećmi starszymi (11–17 lat, n = 6). Retrospektywnie analizowano dokumentację medyczną obrazu klinicznego i badania endoskopowego.
Wyniki: Najczęstszymi objawami EoE były bóle brzucha, niechęć do jedzenia i wymioty (83–100%). U starszych dzieci występowały także zaburzenia połykania, bolesne połykanie oraz uczucie zalegania pokarmu w przełyku (50–66%). U 2/3 młodszych dzieci nie stwierdzano zmian w obrazie endoskopowym. U starszych dzieci zmiany występowały zawsze. Były to pierścienie okrężne (83%), podłużne bruzdowania (50%), granulowanie śluzówki lub zwężenie przełyku (po 17%).
Wnioski: Eozynofilowe zapalenie przełyku różni się obrazem klinicznym, endoskopowym i histologicznym od choroby refluksowej przełyku. Obraz kliniczny EoE zmienia się z wiekiem. U młodszych dzieci objawy kliniczne są niespecyficzne, u starszych może występować dysfagia, odynofagia i uczucie zatrzymania pokarmu w przełyku. Częste występowanie EoE u młodszych dzieci z niezmienioną błoną śluzową przełyku powoduje duże ryzyko przeoczenia tego schorzenia podczas badania endoskopowego.
Przegląd Gastroenterologiczny
