Prosty indeks kliniczno-biochemiczny do różnicowania eozynofilowego zapalenia przełyku i GERD
Autor: Marta Koblańska
Data: 12.01.2017
Źródło: Von Arnim U i wsp.
Czy na podstawie wywiadu i podstawowych badań dodatkowych można wysunąć wiarygodną hipotezę o spodziewanym tle zgłaszanych przez chorego objawów, różnicowania eozynofilowego zapalenia przełyku i GERD?
Eozynofilowe zapalenie przełyku (ang. eosinophilic oesophagitis – EoE) jest przewlekłą chorobą zapalną, o rosnącej częstości występowania, charakteryzującą się głównie zaburzeniami połykania, spowodowanymi procesami immunologicznymi, toczącymi się w ścianie przełyku, w których kluczową rolę odgrywają eozynofile. Jednostką chorobową o niekiedy podobnym obrazie klinicznym jest choroba refluksowa przełyku (ang. gastrooesophageal reflux disease – GERD). Wynika to z faktu, że około30-60% chorych z EoE zgłasza występowanie zgagi, a 8-44% - niedławicowego bólu w klatce piersiowej.
W obu schorzeniach wykonanie gastroskopii jest jednym z ważnych elementów diagnostycznych, chociaż w przypadku podejrzenia GERD nie jest to zazwyczaj badanie, które wykonuje się w pierwszej kolejności, jeśli dotyczy młodych pacjentów bez objawów niepokojących. Taka strategia postępowania może skutkować opóźnieniem rozpoznania EoE, jeśli rzeczywistą przyczyną objawów jest ta jednostka chorobowa. Pojawia się więc pytanie, czy na podstawie wywiadu i podstawowych badań dodatkowych, jesteśmy w stanie wysunąć wiarygodną hipotezę o spodziewanym tle zgłaszanych przez chorego objawów, co mogłoby pomóc w wybraniu najwłaściwszej ścieżki diagnostycznej u danego pacjenta? Próbę stworzenia takiego algorytmu podjęli badacze niemieccy z zespołu prof. Petera Malfertheinera.
Autorzy przeprowadzili prospektywne, jednoośrodkowe badanie obserwacyjne, w którym porównali dane kliniczne oraz laboratoryjne 202 pacjentów z EoE i GERD. Dokonując odpowiednich analiz statystycznych, wskazali na te parametry, które pozwalają z dużym prawdopodobieństwem wysunąć podejrzenie EoE.
Po przeanalizowaniu szeregu zmiennych, autorzy wskazali na kompilację czterech parametrów kliniczno-laboratoryjnych: atopia w wywiadzie, stwierdzane w wywiadzie epizody utknięcia pokarmu w przełyku, nieskuteczność leczenia inhibitorami protonowej oraz eozynofilia lub podwyższone miano przeciwciał IgE. Taka konstelacja zmiennych cechowała się odpowiednio 91% i 85% czułością w prognozowaniu rozpoznania EoE.
Autorzy konkludują, że posługiwanie się wskazanym algorytmem może w prosty sposób zoptymalizować diagnostykę często dość niespecyficznych objawów klinicznych ze strony górnego odcinka przewodu pokarmowego. Stwierdzenie omawianych zmiennych powinno skłonić lekarza do wykonania gastroskopii z pobraniem wycinków z przełyku, co daje w efekcie szansę na szybkie postawienie właściwej diagnozy (EoE) i wczesne rozpoczęcie odpowiedniej terapii.
W obu schorzeniach wykonanie gastroskopii jest jednym z ważnych elementów diagnostycznych, chociaż w przypadku podejrzenia GERD nie jest to zazwyczaj badanie, które wykonuje się w pierwszej kolejności, jeśli dotyczy młodych pacjentów bez objawów niepokojących. Taka strategia postępowania może skutkować opóźnieniem rozpoznania EoE, jeśli rzeczywistą przyczyną objawów jest ta jednostka chorobowa. Pojawia się więc pytanie, czy na podstawie wywiadu i podstawowych badań dodatkowych, jesteśmy w stanie wysunąć wiarygodną hipotezę o spodziewanym tle zgłaszanych przez chorego objawów, co mogłoby pomóc w wybraniu najwłaściwszej ścieżki diagnostycznej u danego pacjenta? Próbę stworzenia takiego algorytmu podjęli badacze niemieccy z zespołu prof. Petera Malfertheinera.
Autorzy przeprowadzili prospektywne, jednoośrodkowe badanie obserwacyjne, w którym porównali dane kliniczne oraz laboratoryjne 202 pacjentów z EoE i GERD. Dokonując odpowiednich analiz statystycznych, wskazali na te parametry, które pozwalają z dużym prawdopodobieństwem wysunąć podejrzenie EoE.
Po przeanalizowaniu szeregu zmiennych, autorzy wskazali na kompilację czterech parametrów kliniczno-laboratoryjnych: atopia w wywiadzie, stwierdzane w wywiadzie epizody utknięcia pokarmu w przełyku, nieskuteczność leczenia inhibitorami protonowej oraz eozynofilia lub podwyższone miano przeciwciał IgE. Taka konstelacja zmiennych cechowała się odpowiednio 91% i 85% czułością w prognozowaniu rozpoznania EoE.
Autorzy konkludują, że posługiwanie się wskazanym algorytmem może w prosty sposób zoptymalizować diagnostykę często dość niespecyficznych objawów klinicznych ze strony górnego odcinka przewodu pokarmowego. Stwierdzenie omawianych zmiennych powinno skłonić lekarza do wykonania gastroskopii z pobraniem wycinków z przełyku, co daje w efekcie szansę na szybkie postawienie właściwej diagnozy (EoE) i wczesne rozpoczęcie odpowiedniej terapii.
Przegląd Gastroenterologiczny
