Sezonowość występowania eozynofilii przełykowej oraz eozynofilowego zapalenia przełyku

Dotychczas przeprowadzone badania dostarczają sprzecznych danych na temat sezonowości występowania eozynofilowego zapalenia przełyku. E. T. Jensen i wsp. zaprojektowali badanie mające na celu ocenę sezonowości występowania eozynofilii przełykowej oraz eozynofilowego zapalenia przełyku w Stanach Zjednoczonych. Wyniki badania opublikowano na łamach Alimentary Pharmacology & Therapeutics.

Ogółem przeanalizowano dane 14 524 pacjentów, u których potwierdzono eozynofilię przełyku w badaniu biopsyjnym (≥15 eozynofilów w dużym polu widzenia). Grupę kontrolną stanowiło 90 459 pacjentów z prawidłowym wynikiem badania biopsyjnego. Przeprowadzona analiza wykazała, iż rozpoznanie eozynofilii przełyku stawiano najczęściej późną wiosną oraz w miesiącach letnich. Najczęściej eozynofilię przełyku rozpoznawano w czerwcu (aOR: 1.13; 95% CI: 1.03–1.24). Nasilenie eozynofilii przełyku (określane na podstawie liczby eozynofilów w dużym polu widzenia) również wykazywało powyższą sezonowość.

Analizując sezonowość występowania eozynofilowego zapalenia przełyku potwierdzono, iż podobnie jak eozynofilię przełyku, schorzenie to rozpoznawano najczęściej na przełomie wiosny i lata (przede wszystkim w czerwcu oraz lipcu).

Sezonowość występowania eozynofilii przełyku była najwyraźniej zaznaczona w strefach klimatu umiarkowanego oraz chłodnego.

Podsumowując, wykazano słabą, aczkolwiek znamienną sezonowość występowania eozynofilii przełyku oraz eozynofilowego zapalenia przełyku, które najczęściej rozpoznawano w miesiącach letnich. Wyniki badania dostarczają kolejnych argumentów potwierdzających hipotezę, iż dużą rolę w rozwoju powyższych schorzeń odgrywają alergeny powietrzne.