Skuteczność chirurgicznych i endoskopowych metod leczenia achalazji: wyniki przeglądu systematycznego z meta-analizą sieci

Czołowymi metodami leczenia achalazji idiopatycznej są: rozszerzenie pneumatyczne zwężenia przy pomocy baloników (ang. pneumatic dilation, PD), laparoskopowa miotomia metodą Hellera (ang. laparoscopic Heller's myotomy, LHM) oraz endoskopowa miotomia (ang. per-oral endoscopic myotomy, POEM). Opublikowano szereg randomizowanych badań klinicznych porównujących wyżej wspomniane metody leczenia idiopatycznej achalazji, jednak były one przeprowadzane na niewielkich populacjach.

Zespół badaczy z Uniwersytetu w Leeds w Wielkiej Brytanii przeprowadzili przegląd systematyczny z meta-analizą sieci w celu zbadania która z trzech metod leczenia achalazji jest najbardziej skuteczna. W meta-analizie sieci określono ryzyko niepowodzenia leczenia po minimum jednym roku od zabiegu. Badacze zidentyfikowali w sumie 7 randomizowanych badań klinicznych obejmujących łącznie 911 pacjentów: 372 (41%) przebyło LHM, 317 (35%) PD, a 222 (24%) POEM. W meta-analizie sieci najwyższą skuteczność wykazał zabieg metodą PEOM (RR=0,33; 95% CI: 0,15-0,71) dalej LHM (RR=0,45; 95% CI: 0,26-0,78). Nie odnotowano istotnych różnic w zakresie ciężkich zdarzeń niepożądanych w tym perforacji, a także potrzebie wykonania ponownego zabiegu, wystąpienia po zabiegu refluksu żołądkowo-przełykowego czy nadżerkowego zapalenia przełyku.

POEM i LHM powinny być preferowane ponad PD w leczeniu idiopatycznej achalazji.
CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności), RR – Relative Risk (pl. ryzyko względne)