Skuteczność nieinwazyjnej diagnostyki celiakii u dorosłych

Wytyczne European Society for Paediatric Gastroenterology Hepatology and Nutrition (ESPGHAN) sugerują, że można postawić rozpoznanie celiakii u dziecka bez wykonywania biopsji dwunastnicy jeśli stężenie przeciwciał przeciwko transglutaminazie tkankowej (tTG) w klasie IgA przekraczają dziesięciokrotnie górną granicę normy oraz wykrywa się przeciwciała przeciwko endomysium. Na łamach Gut ukazały się wyniki badania kohortowego w którym oceniono skuteczność diagnostyczną takiego postępowania u dorosłych.

W badaniu wykorzystano trzy kohorty dorosłych pacjentów: w pierwszej kohorcie 740 pacjentów było pod nadzorem klinik zajmujących się celiakią w Wielkiej Brytanii, drugą grupę stanowiło 532 pacjentów z podejrzeniem celiakii których skierowano na endoskopię. Ostatnią grupę stanowiło 145 pacjentów z podwyższony mianem przeciwciał przeciwko tkankowej transglutaminazie. Ostatecznie u każdego pacjenta wykonano stężenie przeciwciał przeciwko tTG w klasie IgA i gastroduodenoskopię z biopsją śluzówki dwunastnicy. Jako standard diagnostyczny rozpoznania celiakii uznano obecność zaniku śluzówki dwunastnicy ocenianej na 3 w skali Marscha. Dla każdej kohorty określono czułość, specyficzność, pozytywną wartość predykcyjną oraz negatywną wartość predykcyjna w identyfikacji zmian odpowiadających Marsch 3 w śluzówce dwunastnicy gdy miano przeciwciał przeciwko tTG w klasie IgA było równe lub przekroczyło dziesięciokrotność górnej granicy normy. I tak w kohorcie pierwszej wartości te wynosiły odpowiednio: 54%, 90%, 99% i 13%. W kohorcie drugiej wartości te wynosiły: 50%, 100%, 100% i 98%, a w trzeciej kohorcie odpowiednio 30%, 83%, 95% i 10%.

Badanie miana przeciwciał przeciwko transglutaminazie tkankowej w klasie IgA pozwalało z dużą pewnością stwierdzić celiakię. Wyniki badania sugerują że również u dorosłych można by zastosować nieinwazyjną diagnostykę rozpoznawania celiakii bez potrzeby wykonywania biopsji dwunastnicy.