Spontaniczna regresja raka trzustki – czy to możliwe?
Autor: Izabela Żmijewska
Data: 23.07.2012
Źródło: Herreos-Villanueva M, Hijona E, Cosme A i wsp. Spontaneous regression of pancreatic cancer: real or misdiagnosis? World J Gastroenterol 2012; 18: 2902-2908.
Zjawisko spontanicznej regresji, czyli samoistnego całkowitego lub częściowego zniknięcia stwierdzanego wcześniej obiektywnie nowotworu, od zawsze fascynowało badaczy. Zjawisko to opisywano w przypadku niektórych chorób nowotworowych. Co ciekawe istnieją także pewne dane w tym zakresie w odniesieniu do raka trzustki.
Jak wiadomo, rak trzustki należy do najgorzej rokujących nowotworów złośliwych. Pomimo ciągłych badań nad biologią tej choroby oraz wdrażania nowych leków w chemioterapii – wyniki leczenia raka trzustki są bardzo złe. Co ciekawe jednak, jak wspomniano wyżej, istnieją dane literaturowe, opisujące spontaniczną regresję tego nowotworu. W ostatnim wydaniu World Journal of Gastroenterology opublikowano interesującą pracę poglądową poświęconą temu zagadnieniu.
Autorzy przytaczają opisy przypadków spontanicznej regresji raka trzustki. Pierwszy taki udokumentowany przypadek pochodzi z roku 1934 i dotyczy on kobiety, u której z powodu żółtaczki, objawów septycznych przeprowadzono zwiadowczą laparotomię potwierdzając histopatologicznie raka trzustki. Następnie po okresie około 2 miesięcy stan chorej samoistnie znacznie się poprawił, pacjentka wróciła do pracy. Zmarła 7 lat późnej z powody zatorowości płucnej. Badanie pośmiertne nie wykazało cech choroby nowotworowej w trzustce.
Następnie autorzy przytaczają kolejne przykłady podobnych ozdrowień. Należy jednak zaznaczyć, że część z nich nie jest udokumentowana w sposób nie pozostawiający wątpliwości.
Następnie autorzy dokonują analizy przypadków guzów trzustki, których możliwości w zakresie spontanicznej regresji są znacznie większe. Co więcej, guzy te niekiedy imitują swym przebiegiem klinicznym oraz wynikami badan obrazowych raka trzustki. Chodzi tu przede wszystkim o łagodne nowotwory z grupy litych pseudotorbielowatych guzów trzustki, nowotwory z grupy insulinoma oraz guzy zapalne trzustki w przebiegu autoimmunologicznego zapalenia trzustki.
W dalszej części autorzy spekulują na temat możliwego patomechanizmu spontanicznej regresji guzów trzustki. Bierze się tu pod uwagę między innymi wpływ układu immunologicznego, hormonalnego, zmiany w ekspresji szeregu onkogenów, zaburzenia procesu angiogenezy, a nawet aspekty psychologiczne.
W podsumowaniu autorzy podkreślają, że nie ma jednoznacznych przesłanek świadczących o rzeczywistej możliwości spontanicznej regresji raka trzustki. Kwestia ta jest nadal kontrowersyjna i dyskusyjna. Część z opisywanych przypadków mogło być źle zdiagnozowanymi guzami trzustki innego typu (na przykład powstałymi w przebiegu autoimmunologicznego zapalenia trzustki). Nie można jednak całkowicie wykluczyć możliwości zahamowania postępu czy wręcz samowyleczenia w przypadku pacjentów chorujących na raka trzustki.
Autorzy przytaczają opisy przypadków spontanicznej regresji raka trzustki. Pierwszy taki udokumentowany przypadek pochodzi z roku 1934 i dotyczy on kobiety, u której z powodu żółtaczki, objawów septycznych przeprowadzono zwiadowczą laparotomię potwierdzając histopatologicznie raka trzustki. Następnie po okresie około 2 miesięcy stan chorej samoistnie znacznie się poprawił, pacjentka wróciła do pracy. Zmarła 7 lat późnej z powody zatorowości płucnej. Badanie pośmiertne nie wykazało cech choroby nowotworowej w trzustce.
Następnie autorzy przytaczają kolejne przykłady podobnych ozdrowień. Należy jednak zaznaczyć, że część z nich nie jest udokumentowana w sposób nie pozostawiający wątpliwości.
Następnie autorzy dokonują analizy przypadków guzów trzustki, których możliwości w zakresie spontanicznej regresji są znacznie większe. Co więcej, guzy te niekiedy imitują swym przebiegiem klinicznym oraz wynikami badan obrazowych raka trzustki. Chodzi tu przede wszystkim o łagodne nowotwory z grupy litych pseudotorbielowatych guzów trzustki, nowotwory z grupy insulinoma oraz guzy zapalne trzustki w przebiegu autoimmunologicznego zapalenia trzustki.
W dalszej części autorzy spekulują na temat możliwego patomechanizmu spontanicznej regresji guzów trzustki. Bierze się tu pod uwagę między innymi wpływ układu immunologicznego, hormonalnego, zmiany w ekspresji szeregu onkogenów, zaburzenia procesu angiogenezy, a nawet aspekty psychologiczne.
W podsumowaniu autorzy podkreślają, że nie ma jednoznacznych przesłanek świadczących o rzeczywistej możliwości spontanicznej regresji raka trzustki. Kwestia ta jest nadal kontrowersyjna i dyskusyjna. Część z opisywanych przypadków mogło być źle zdiagnozowanymi guzami trzustki innego typu (na przykład powstałymi w przebiegu autoimmunologicznego zapalenia trzustki). Nie można jednak całkowicie wykluczyć możliwości zahamowania postępu czy wręcz samowyleczenia w przypadku pacjentów chorujących na raka trzustki.
Przegląd Gastroenterologiczny
