Stężenie witaminy D koreluje z przeżywalnością u pacjentów leczonych chirurgicznie z powodu raka jelita grubego
Autor: Alicja Kostecka
Data: 08.05.2019
Źródło: https://gut.bmj.com/content/early/2019/05/03/gutjnl-2018-317922
Tagi: | witamina D, rak jelita grubego |
Rak jelita grubego jest jednym z najczęstszych nowotworów - rocznie w Polsce notuje się ponad 17 tysięcy zachorowań. Odpowiednio wcześnie zdiagnozowany może być skutecznie leczony i główną rolę odgrywa tu chirurgia. Grupa naukowców z Wielkiej Brytanii dowiodła, co jest jednym z głównych wskaźników rokowniczych po przeprowadzonej operacji. Wyniki fascynującego badania ukazały się na łamach prestiżowego czasopisma The Gut.
Naukowcy zbadali zmiany w stężeniach 25-hydroksywitaminy D i CRP w okresie okołooperacyjnym u 92 pacjentów (6 oznaczeń, najpóźniejsze około 225 dni po zabiegu), oprócz tego w prospektywnym badaniu obserwacyjnym ocenili oni stężenia wymienionych substancji u dwóch czasowo różnych kohort pacjentów (w pierwszej z nich 2006 pacjentów, w drugiej 2100).
Wykazano spadek stężenia witaminy D w osoczu w 1. i 2. po operacji średnio o 17,3 nmol/l (p<10-8). CRP osiągnęło najwyższe stężenie 3–5 dni po operacji (143,1mg/l, p<10-11), jednak spadek pooperacyjny 25-hydroksywitaminy D był niezależny od spadku CRP. W analizach kohortowych stężenia 25-hydroksywitaminy D okazały się niższe w ciągu 12 i 24 miesięcy po operacji (średnio odpowiednio 48,8 nmol/l i 52,2 nmol, p=0,002) w porównaniu do okresu przedoperacyjnego (54,8 nmol/l, p<0,0001).
Co kluczowe w wynikach badania, analizy przeżycia dla choroby w stadium I–III wykazały związek między stężeniem 25-hydroksywitaminy D a śmiertelnością (HR=0,68) i efekt ten występuje niezależnie od stężenia CRP. W związku z powyższym, by ułatwić klinicystom szacowanie rokowania i podejmowanie decyzji terapeutycznych opracowano kalkulator rokowniczy dostępny pod adresem: https://apps.igmm.ed.ac.uk/mortalityCalculator/).
Czy powyższe odkrycie spowoduje, że po doszczętnym leczeniu chirurgicznym raka jelita grubego suplementacja i oznaczanie stężenia witaminy D stanie się postępowaniem rutynowym? Z pewnością są potrzebne badania prospektywne oceniające wpływ takiego postępowania na przeżywalność, niemniej jednak powyższe rezultaty są bardzo obiecujące.
Wykazano spadek stężenia witaminy D w osoczu w 1. i 2. po operacji średnio o 17,3 nmol/l (p<10-8). CRP osiągnęło najwyższe stężenie 3–5 dni po operacji (143,1mg/l, p<10-11), jednak spadek pooperacyjny 25-hydroksywitaminy D był niezależny od spadku CRP. W analizach kohortowych stężenia 25-hydroksywitaminy D okazały się niższe w ciągu 12 i 24 miesięcy po operacji (średnio odpowiednio 48,8 nmol/l i 52,2 nmol, p=0,002) w porównaniu do okresu przedoperacyjnego (54,8 nmol/l, p<0,0001).
Co kluczowe w wynikach badania, analizy przeżycia dla choroby w stadium I–III wykazały związek między stężeniem 25-hydroksywitaminy D a śmiertelnością (HR=0,68) i efekt ten występuje niezależnie od stężenia CRP. W związku z powyższym, by ułatwić klinicystom szacowanie rokowania i podejmowanie decyzji terapeutycznych opracowano kalkulator rokowniczy dostępny pod adresem: https://apps.igmm.ed.ac.uk/mortalityCalculator/).
Czy powyższe odkrycie spowoduje, że po doszczętnym leczeniu chirurgicznym raka jelita grubego suplementacja i oznaczanie stężenia witaminy D stanie się postępowaniem rutynowym? Z pewnością są potrzebne badania prospektywne oceniające wpływ takiego postępowania na przeżywalność, niemniej jednak powyższe rezultaty są bardzo obiecujące.