Stosowania suplementacji glutaminy w po infekcyjnym zespole jelita drażliwego

IBS-D można leczyć m.in. za pomocą ryfaksyminy i eluksadoliny, jednak tylko pewna część pacjentów odpowiada na to leczenie, dlatego poszukiwane są nowe środki lecznicze.

Zespół jelita drażliwego (IBS – irritable bowel syndrome) jest chorobą funkcjonalną przewodu pokarmowego charakteryzującą się nawracającym bólem brzucha i zmianą charakteru i/lub częstością defekacji. Zgodnie z IV Kryteriami Rzymskimi, w zależności od dominujących objawów i charakteru stolca, wyróżnia się postaci biegunową, zaparciową, mieszaną i nieokreśloną. IBS z dominującą biegunką (IBS-D - Irritable bowel syndrome with diarrhoea) może rozwinąć się po infekcji enteralnej, która prowadzi do wzrostu przepuszczalności bariery jelitowej, prowadząc do wzmożonego wydzielania wody i elektrolitów do światła przewodu pokarmowego, co powoduje biegunki. IBS-D można leczyć m.in. za pomocą ryfaksyminy i eluksadoliny, jednak tylko pewna część pacjentów odpowiada na to leczenie, dlatego poszukiwane są nowe środki lecznicze.

Glutamina jest aminokwasem, który stanowi jedno ze źródeł energii dla komórek nabłonka przewodu pokarmowego i przyśpiesza regenerację śluzówki przewodu pokarmowego. Dlatego też Zhou i wsp. postanowili zbadać wpływ suplementacji glutaminy w dawce 5 g dziennie na złagodzenie objawów IBS-D ocenianych w skali Irritable Bowel Syndrome Severity Scoring System (IBS-SS) o co najmniej 50 punktów (pierwotny punkt końcowy); zmiany w częstości wypróżnień, konsystencji stolca ocenianej w Bristol Stool Scale i przepuszczalności jelitowej mierzonej za pomocą stosunku laktuloza/mannitol w moczu (drugorzędowe punkty końcowe) w porównaniu z placebo.

Do grupy interwencyjnej zrandomizowano 54 pacjentów, a do grupy placebo 52. Uczestnicy badania przez 8 tygodni stosowali glutaminę lub placebo. Pierwotny punkt końcowy osiągnęło aż 43 (79,6%) osób z grupy interwencyjnej i tylko 3 (5,8%) z grupy kontrolnej. W grupie interwencyjnej po 8 tygodniach odnotowaną znaczące obniżenie częstości oddawania stolca (5,4 vs. 2,9; p<0,0001), obniżenie konsystencji stolca (6,5 vs. 3,9; p<0,0001) i obniżenie przepuszczalności jelita (0,11 vs. 0,05; p<0.0001). Nie zaobserwowano niebezpiecznych skutków ubocznych terapii.

Wyniki badania wydają się być bardzo obiecujące. Wykorzystanie glutaminy w IBS-D powinno być zweryfikowane przez duże randomizowane badanie kliniczne, które może dostarczyć więcej informacji nt. mechanizmu działania i bezpieczeństwa stosowania glutaminy.