Światowy Dzień WZW – o czym warto wiedzieć
Redaktor: Anna Soboń
Data: 28.07.2020
Światowy Dzień Wirusowego Zapalenia Wątroby odbywa się co roku 28 lipca, skupiając świat pod jednym tematem, aby zwiększyć świadomość globalnego obciążenia wirusowego zapalenia wątroby i wpłynąć na rzeczywiste zmiany. W 2020 r. hasło przewodnie to „Find the Missing Millions".
WZW to wirusowe zapalenia wątroby, czyli choroby, które prowadzą do uszkodzenia tego organu. Wśród wielu rodzajów WZW, w tym A, B, C, D, E, największe zagrożenie dzisiaj stanowi C. Światowy Dzień WZW został ustanowiony, by szczególnie w ten dzień zwrócić uwagę na to, jak łatwo dzisiaj można się zakazić wirusem, jak sprawdzić, czy jesteśmy jego nosicielami i w przypadku WZW C jak łatwo możemy się wyleczyć.
Szacuje się, że w Polsce żyje 150 tys. osób z wirusem HCV, z czego ponad 80% nie jest świadoma zakażenia. To oznacza, że ok. 120 tys. osób w Polsce nieświadomie przenosi zakażenie na kolejne osoby, a w tym samym czasie wirus po cichu atakuje wątrobę, niszczy organizm i po 20-30 latach może doprowadzić do raka wątroby. Dlatego często też WZW typu C określane jest mianem „cichego zabójcy”.
Wirus ma czas na sianie spustoszenia, bo zakażeni nie czują się chorzy, nie mają żadnych kłopotliwych objawów albo mają takie, których nikt nie łączy z HCV - zmęczenie, nadmierna senność, bóle stawów. A w ciągu życia niemal każdy był narażony na zakażenie, ponieważ znajdował się w sytuacji, w której najłatwiej o zakażenie. Dochodzi do niego poprzez przerwanie ciągłości skóry podczas zabiegów medycznych i niemedycznych, czyli m.in. podczas operacji, pobierania krwi, zabiegów stomatologicznych, kosmetycznych, wizyt u fryzjera, tatuażysty, maniciurzystki, piercingu.
Dzisiaj zakażenie w placówkach ochrony zdrowia jest już mniejsze, dlatego należy uważać w trakcie zabiegów, szczególnie jeśli narzędzia i akcesoria, którymi posługuje się personel nie zostały należycie wysterylizowane.
W przeciwieństwie do HBV, na HCV nie ma szczepionki. Za to nowoczesna medycyna dysponuje dzisiaj innowacyjnymi lekami pangenotypowymi, które są bezpieczne dla pacjenta, niemal w 100% skuteczne i krótkie, bo samo leczenie dla większości pacjentów trwa dzisiaj już od 8 tygodni. Właśnie takimi opcjami terapeutycznymi, będącymi standardem w Europie, dysponują również polscy lekarze. Leczenie dostępne jest w ramach programu lekowego w ponad 70 ośrodkach w Polsce, co oznacza, że pacjenci mogą z nich korzystać w ramach NFZ i to bez oczekiwania w kolejce, ponieważ w ciągu ostatnich kilku lat udało się usprawnić proces leczenia w tym zakresie.
Dzisiaj jednym z największych wyzwań związanych z HCV jest odnalezienie osób, które nie są świadome zakażenia. Badania na obecność przeciwciał anty-HCV wykonywane są w prawie każdym laboratorium diagnostycznym w Polsce, w niektórych są one nawet dostępne bezpłatnie.
Epidemiolodzy powtarzają, że aby mogli dać jednej, konkretnej osobie szansę na dłuższe życie, musi się przebadać wiele innych. Konieczne jest poszukiwanie zakażonych pacjentów. Innej metody na zakończenie cichej epidemii nie mamy.
Szacuje się, że w Polsce żyje 150 tys. osób z wirusem HCV, z czego ponad 80% nie jest świadoma zakażenia. To oznacza, że ok. 120 tys. osób w Polsce nieświadomie przenosi zakażenie na kolejne osoby, a w tym samym czasie wirus po cichu atakuje wątrobę, niszczy organizm i po 20-30 latach może doprowadzić do raka wątroby. Dlatego często też WZW typu C określane jest mianem „cichego zabójcy”.
Wirus ma czas na sianie spustoszenia, bo zakażeni nie czują się chorzy, nie mają żadnych kłopotliwych objawów albo mają takie, których nikt nie łączy z HCV - zmęczenie, nadmierna senność, bóle stawów. A w ciągu życia niemal każdy był narażony na zakażenie, ponieważ znajdował się w sytuacji, w której najłatwiej o zakażenie. Dochodzi do niego poprzez przerwanie ciągłości skóry podczas zabiegów medycznych i niemedycznych, czyli m.in. podczas operacji, pobierania krwi, zabiegów stomatologicznych, kosmetycznych, wizyt u fryzjera, tatuażysty, maniciurzystki, piercingu.
Dzisiaj zakażenie w placówkach ochrony zdrowia jest już mniejsze, dlatego należy uważać w trakcie zabiegów, szczególnie jeśli narzędzia i akcesoria, którymi posługuje się personel nie zostały należycie wysterylizowane.
W przeciwieństwie do HBV, na HCV nie ma szczepionki. Za to nowoczesna medycyna dysponuje dzisiaj innowacyjnymi lekami pangenotypowymi, które są bezpieczne dla pacjenta, niemal w 100% skuteczne i krótkie, bo samo leczenie dla większości pacjentów trwa dzisiaj już od 8 tygodni. Właśnie takimi opcjami terapeutycznymi, będącymi standardem w Europie, dysponują również polscy lekarze. Leczenie dostępne jest w ramach programu lekowego w ponad 70 ośrodkach w Polsce, co oznacza, że pacjenci mogą z nich korzystać w ramach NFZ i to bez oczekiwania w kolejce, ponieważ w ciągu ostatnich kilku lat udało się usprawnić proces leczenia w tym zakresie.
Dzisiaj jednym z największych wyzwań związanych z HCV jest odnalezienie osób, które nie są świadome zakażenia. Badania na obecność przeciwciał anty-HCV wykonywane są w prawie każdym laboratorium diagnostycznym w Polsce, w niektórych są one nawet dostępne bezpłatnie.
Epidemiolodzy powtarzają, że aby mogli dać jednej, konkretnej osobie szansę na dłuższe życie, musi się przebadać wiele innych. Konieczne jest poszukiwanie zakażonych pacjentów. Innej metody na zakończenie cichej epidemii nie mamy.
Przegląd Gastroenterologiczny
