W jaki sposób można wykorzystać inhibitory oksydazy NADPH w terapii WZJG?
Autor: Małgosia Michalak
Data: 05.03.2014
Źródło: www.medscape.com/viewarticle/819340/MG
Jednym z mechanizmów zaangażowanych w rozwój WZJG jest nieprawidłowa odpowiedź nabłonka jelit na florę bakteryjną. Prowadzi to do wzrostu wytwarzania ROS i TNF-alfa. Ich produkcję można jednak zmniejszyć za pomocą inhibitorów oksydazy NADPH.
Celem badania była ocena roli oksydazy NADPH w pierwotnych komórkach nabłonka jelit podczas aktywnej fazy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.
W tym celu naukowcy wyizolowali komórki nabłonkowe z jelita od 19 pacjentów (9 mężczyzn, 10 kobiet) z łagodną lub umiarkowaną postacią WZJG, a dodatkowe próbki zostały pobrane także od 14 osób (7 mężczyzn, 7 kobiet) z grupy kontrolnej (pacjenci z zespołem jelita drażliwego lub z czynnościowymi zaparciami). Następnie komórki były namnażane, a ich żywotność oceniono za pomocą mikroskopii fluorescencyjnej. Kolejnym etapem badania był fluorometryczny pomiar wytwarzania reaktywnych form tlenu oraz ocena produkcji TNF-alfa przez komórki jelitowe - w tym celu zostały wykorzystane testy ELISA. Analiza zebranych danych wykazała, że pozbawione stymulacji komórki pobrane od pacjentów z WZJG charakteryzowały się zwiększoną produkcją reaktywnych form tlenu oraz podobnym poziomem wytwarzania TNF-alfa jak komórki pobrane od uczestników z grupy kontrolnej. Natomiast po stymulacji komórek przez LPS wzrosła ilość produkowanego nadtlenku wodoru oraz TNF-alfa u pacjentów z WZJG. Okazało się, że zastosowanie inhibitorów oksydazy NADPH zwiększało żywotność komórek i dodatkowo obniżało poziom reaktywnych form tlenu oraz TNF-alfa w stymulowanych LPS komórkach izolowanych od pacjentów z WZJG.
Dzięki pracy naukowców potwierdzono, że do aktywacji oksydazy NADPH potrzebna jest obecność endotoksyn bakteryjnych. Co więcej, zdołano wykazać, że leczenie z użyciem inhibitorów oksydazy NADPH ma ochronny efekt przeciwko czynnikom zapalnym związanym z działaniem LPS. Stosowanie inhibitorów oksydazy NAPDH może być bardzo ciekawą opcją terapeutyczną dla pacjentów z WZJG.
W tym celu naukowcy wyizolowali komórki nabłonkowe z jelita od 19 pacjentów (9 mężczyzn, 10 kobiet) z łagodną lub umiarkowaną postacią WZJG, a dodatkowe próbki zostały pobrane także od 14 osób (7 mężczyzn, 7 kobiet) z grupy kontrolnej (pacjenci z zespołem jelita drażliwego lub z czynnościowymi zaparciami). Następnie komórki były namnażane, a ich żywotność oceniono za pomocą mikroskopii fluorescencyjnej. Kolejnym etapem badania był fluorometryczny pomiar wytwarzania reaktywnych form tlenu oraz ocena produkcji TNF-alfa przez komórki jelitowe - w tym celu zostały wykorzystane testy ELISA. Analiza zebranych danych wykazała, że pozbawione stymulacji komórki pobrane od pacjentów z WZJG charakteryzowały się zwiększoną produkcją reaktywnych form tlenu oraz podobnym poziomem wytwarzania TNF-alfa jak komórki pobrane od uczestników z grupy kontrolnej. Natomiast po stymulacji komórek przez LPS wzrosła ilość produkowanego nadtlenku wodoru oraz TNF-alfa u pacjentów z WZJG. Okazało się, że zastosowanie inhibitorów oksydazy NADPH zwiększało żywotność komórek i dodatkowo obniżało poziom reaktywnych form tlenu oraz TNF-alfa w stymulowanych LPS komórkach izolowanych od pacjentów z WZJG.
Dzięki pracy naukowców potwierdzono, że do aktywacji oksydazy NADPH potrzebna jest obecność endotoksyn bakteryjnych. Co więcej, zdołano wykazać, że leczenie z użyciem inhibitorów oksydazy NADPH ma ochronny efekt przeciwko czynnikom zapalnym związanym z działaniem LPS. Stosowanie inhibitorów oksydazy NAPDH może być bardzo ciekawą opcją terapeutyczną dla pacjentów z WZJG.
Przegląd Gastroenterologiczny
