FDA zarejestrowała sacituzumab w leczeniu potrójnie ujemnego raka piersi

Wskazanie do zastosowania sacituzumabu obejmuje leczenie nieoperacyjnego miejscowo zaawansowanego lub przerzutowego potrójnie ujemnego raka piersi (TNBC), który wcześniej poddano dwóm lub więcej terapiom systemowym i co najmniej jednej z powodu choroby przerzutowej. Preparat zmniejsza ryzyko zgonu o ok. 50 proc. i został określony jako przełom w leczeniu.

Sacituzumab govitecan-hziy (Trodelvy) to koniugat przeciwciała skierowanego przeciwko Trop2 i inhibitora topoizomerazy, który został wcześniej zarejestrowany w przyspieszonym trybie w kwietniu 2020 r. do stosowania u pacjentek z przerzutowym TNBC (triple-negative breast cancer), które otrzymały wcześniej co najmniej dwie terapie z powodu choroby przerzutowej. Rejestracji dokonano w oparciu o dane z badania klinicznego fazy 1/2 tego preparatu.

Dane z badania trzeciej fazy ASCENT (NCT02574455) potwierdziły słuszność decyzji o rejestracji. Wśród wszystkich zrandomizowanych pacjentek (529 osób) mediana czasu przeżycia wolnego od progresji choroby (PFS, progression free su- rvival) dla sakituzumabu gowitekanu wyniosła 4,8 miesiąca (95% CI, 4,1-5,8) w porównaniu z 1,7 miesiąca (95% CI, 1,5-2,5) w ramieniu z chemioterapią (HR 0,43; 95% CI , 0,35-0,54; p <0,0001); przełożyło się to na 57-% zmniejszenie ryzyka progresji choroby lub zgonu. Ponadto mediana czasu przeżycia całkowitego (OS, overall survival) to 11,8 miesiąca (95% CI, 10,5-13,8) i 6,9 miesiąca (95% CI, 5,9-7,6) odpowiednio w ramieniu badanym i kontrolnym (HR 0,51; 95% CI 0,41 -0,62; p <0,0001); co przełożyło się na 49% zmniejszenie ryzyka zgonu.

– Chore na potrójnie ujemnego raka piersi miały w przeszłości bardzo niewiele skutecznych opcji leczenia oraz złe rokowania. Dzisiejsza rejestracja FDA odzwierciedla statystycznie istotne korzyści w zakresie przeżycia obserwowane w przełomowym badaniu ASCENT i ustanawia sacituzumab gowitekan jako potencjalny standard leczenia TNBC – powiedział Aditya Bardia, dyrektor Breast Cancer Research Program, Massachusetts General Cancer Center, adiunkt w Harvard Medical School, kierownik badania ASCENT.

Do badania ASCENT włączono 529 pacjentek z nieoperacyjnym miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym TNBC, u których doszło do nawrotu po co najmniej 2 wcześniejszych liniach chemioterapii, z których jedna mogła być stosowana w ramach leczenia neoadiuwantowego lub adiuwantowego, jeśli progresja wystąpiła w ciągu 12 miesięcy. Uczestniczki badania zostały losowo przydzielone w stosunku 1:1 do ramienia otrzymującego sakituzumab gowitekan w dawce 10 mg/kg we wlewie dożylnym w pierwszym i ósmym dniu 21-dniowego cyklu (n = 267) lub do ramienia z wybraną przez badacza chemioterapią (n=262).

Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był PFS u pacjentek, które nie miały przerzutów do mózgu na początku badania, zgodnie z oceną centralnej niezależnej zaślepionej komisji i według kryteriów RECIST 1.1 i kryteriami RECIST v1.1. Dodatkowe punkty końcowe skuteczności badania obejmowały PFS dla całej populacji, a także OS.

Na podstawie danych pochodzących od 482 pacjentek, które można było ocenić pod kątem bezpieczeństwa, stwierdzono, że sacituzumab govitecan ma profil toksyczności zgodny z tym, co wskazano na uprzednio zatwierdzonej przez FDA charakterystyce produktu leczniczego. Do najczęściej występujących działań niepożądanych stopnia 3. lub wyższego podczas stosowania sakituzumabu gowitekanu w porównaniu z chemioterapią należały neutropenia (odpowiednio 52% vs 34%), biegunka (11% vs 1%), leukopenia (11% vs 6%) i niedokrwistość (9% vs. 6%). U 5 proc. pacjentek wystąpiły działania niepożądane, które spowodowały przerwanie leczenia.