Krzywa uczenia zespołu wykonującego laparoskopię robotową w leczeniu wczesnego raka szyjki macicy

Na łamach British Journal of Obstetrics and Gynaecology ukazało się badanie obserwacyjne w którym przeanalizowano zyskiwanie doświadczenia zespołu wykonującego laparoskopię robotową w leczeniu pacjentek z wczesnym stadium raka szyjki macicy.

W badaniu wykorzystano dane dotyczące kobiet leczonych w latach 2007-2017 w Utrechcie w Holandii. Krzywą uczenia przeanalizowano wykorzystując wielowymiarową analizę sumy skumulowanej skorygowanej o ryzyko (ang. multivariate risk-adjusted cumulative sum analysis). Opierając się na przebiegu leczenia u 165 kobiet badacze wykryli dwie fazy krzywej uczenia: faza nauki, która trwała przez pierwsze 61 zabiegów oraz faza nabycia trwałego doświadczenia trwająca przez dalsze 104 zabiegi. Odsetek kobiet u których nie doszło do nawrotu choroby w ciągu 5 lat wynosił 80,2% dla kobiet leczonych w czasie nabierania doświadczenia i 91,1% w przypadku kobiet leczonych w drugiej fazie krzywy uczenia (p < 0,05). Podobnie zaobserwowano, że całkowite przeżycie zależało od fazy krzywej uczenia w trakcie której została zoperowana pacjentka (p < 0,05).

Wyniki sugerują, że odległe efekty leczenia pacjentek z wczesnym stadium raka szyjki macicy leczonych za pomocą laparoskopii robotowej zależą od doświadczenia wykonującego zespołu. Oznacza to, że badania dotyczące wykorzystania technik robotowych powinny uwzględniać doświadczenie zespołów. Ponadto, powstaje pytanie w jaki sposób umożliwić uzyskiwanie doświadczenia zespołom uczących się zabiegów robotowych, a jednocześnie zapewnić pacjentom jak najlepsze odległe wyniki leczenia.