123RF
Olaparyb w leczeniu uzupełniającym raka piersi – wyniki badania klinicznego OlympiA
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 03.11.2022
Źródło: Katarzyna Stencel, Annals of Oncology
Działy:
Aktualności w Ginekologia
Aktualności
| Tagi: | olaparyb, raka piersi, OlympiA, BRCA1, BRCA2, HER2-ujemny |
Po obserwacji z medianą wynoszącą 3,5 roku w badaniu klinicznym OlympiA wykazano statystycznie istotną poprawę w zakresie przeżycia całkowitego (OS) po zastosowaniu olaparybu w leczeniu adjuwantowym u pacjentek chorych na raka piersi z mutacją w genach BRCA1 lub BRCA2 i wczesnym HER2-ujemnym rakiem piersi wysokiego ryzyka.
Wykazano utrzymanie się obserwowanej już wcześniej statystycznie istotnej poprawy w zakresie takich punktów końcowych jak przeżycie bez choroby inwazyjnej (IDFS) i przeżycie bez przerzutów odległych (DDFS). Po obserwacji z medianą 3,5 roku odnotowano 2 przypadki ostrej białaczki szpikowej (AML) / zespołu mielodysplastycznego (MDS) (0,2%) w grupie otrzymującej olaparyb i 3 (0,3%) przypadki w grupie placebo. Po roku dodatkowej obserwacji nie wykazano nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa.
Celem podwójnie zaślepionego badania klinicznego III fazy OlympiA było ustalenie, czy stosowanie przez rok leczenia adjuwantowego olaparybem może poprawić wyniki terapii. Łącznie 1836 pacjentek przydzielono losowo do grupy otrzymującej olaparyb lub placebo po (neo)adjuwantowej chemioterapii, zabiegu chirurgicznym i radioterapii. Chorym z dodatnim receptorem hormonalnym podawano z badanym lekiem jednocześnie terapię hormonalną. Po pierwszej analizie pośredniej pierwszorzędowego punktu końcowego IDFS niezależna komisja monitorująca dane zaleciła przeprowadzenie pełnej analizy. Po okresie obserwacji z medianą 2,5 roku wykazano statystycznie i klinicznie istotną poprawę w zakresie IDFS w grupie otrzymującej olaparyb w porównaniu z placebo (współczynnik ryzyka (HR) 0,58, 99,5% przedział ufności (CI) 0,41 do 0,82; p <0,001) oraz w zakresie DDFS (HR 0,57, 99,5% CI 0,39 do 0,83; p <0,001), co odpowiadało bezwzględnej poprawie IDFS o 8,8% i DDFS o 7,1%. Liczba zgonów w grupie otrzymującej olaparyb była mniejsza niż w grupie placebo (59 vs 86), jednak bez osiągnięcia wcześniej określonej granicy istotności statystycznej dla OS (HR 0,68, 99% CI 0,44 do 1,05; p = 0,02).
Drugą analizę pośrednią OS zaplanowano po odnotowaniu w badanej populacji 330 zdarzeń dotyczących IDFS, z wartością progową dla istotności statystycznej p <0,015. Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 3,5 roku wykazano statystycznie istotną poprawę OS w grupie otrzymującej olaparyb w porównaniu z placebo (HR 0,68; 98,5% CI 0,47 do 0,97; p = 0,009). Odsetek 4-letnich OS wyniósł 89,8% w grupie leczonej olaparybem i 86,4% w grupie placebo (Δ 3,4%, 95% CI -0,1% do 6,8%). Odsetek 4-letnich IDFS wyniósł odpowiednio 82,7% i 75,4% (Δ 7,3%, 95% CI 3,0% do 11,5%), a odsetek 4-letnich DDFS odpowiednio 86,5% i 79,1% (Δ 7,4%, 95% CI 3,6 % do 11,3%).
Profil bezpieczeństwa olaparybu w przedstawionym badaniu jest zgodny z profilem obserwowanym we wcześniejszych badaniach.
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
Celem podwójnie zaślepionego badania klinicznego III fazy OlympiA było ustalenie, czy stosowanie przez rok leczenia adjuwantowego olaparybem może poprawić wyniki terapii. Łącznie 1836 pacjentek przydzielono losowo do grupy otrzymującej olaparyb lub placebo po (neo)adjuwantowej chemioterapii, zabiegu chirurgicznym i radioterapii. Chorym z dodatnim receptorem hormonalnym podawano z badanym lekiem jednocześnie terapię hormonalną. Po pierwszej analizie pośredniej pierwszorzędowego punktu końcowego IDFS niezależna komisja monitorująca dane zaleciła przeprowadzenie pełnej analizy. Po okresie obserwacji z medianą 2,5 roku wykazano statystycznie i klinicznie istotną poprawę w zakresie IDFS w grupie otrzymującej olaparyb w porównaniu z placebo (współczynnik ryzyka (HR) 0,58, 99,5% przedział ufności (CI) 0,41 do 0,82; p <0,001) oraz w zakresie DDFS (HR 0,57, 99,5% CI 0,39 do 0,83; p <0,001), co odpowiadało bezwzględnej poprawie IDFS o 8,8% i DDFS o 7,1%. Liczba zgonów w grupie otrzymującej olaparyb była mniejsza niż w grupie placebo (59 vs 86), jednak bez osiągnięcia wcześniej określonej granicy istotności statystycznej dla OS (HR 0,68, 99% CI 0,44 do 1,05; p = 0,02).
Drugą analizę pośrednią OS zaplanowano po odnotowaniu w badanej populacji 330 zdarzeń dotyczących IDFS, z wartością progową dla istotności statystycznej p <0,015. Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 3,5 roku wykazano statystycznie istotną poprawę OS w grupie otrzymującej olaparyb w porównaniu z placebo (HR 0,68; 98,5% CI 0,47 do 0,97; p = 0,009). Odsetek 4-letnich OS wyniósł 89,8% w grupie leczonej olaparybem i 86,4% w grupie placebo (Δ 3,4%, 95% CI -0,1% do 6,8%). Odsetek 4-letnich IDFS wyniósł odpowiednio 82,7% i 75,4% (Δ 7,3%, 95% CI 3,0% do 11,5%), a odsetek 4-letnich DDFS odpowiednio 86,5% i 79,1% (Δ 7,4%, 95% CI 3,6 % do 11,3%).
Profil bezpieczeństwa olaparybu w przedstawionym badaniu jest zgodny z profilem obserwowanym we wcześniejszych badaniach.
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
Przegląd Menopauzalny
