Projekt Lewicy: Przerwanie ciąży do 12. tygodnia, a w określonych przypadkach później

– W przypadku wad płodu lub gdy ciąża jest wynikiem czynu zabronionego, przerwanie ciąży dopuszczalne ma być do 24. tygodnia – przewiduje projekt ustawy o bezpiecznym przerywaniu ciąży, wniesiony przez Lewicę.

Na stronie Sejmu opublikowano treść projektu. Dotyczy on także m.in. wprowadzenia dodatkowych regulacji w zakresie klauzuli sumienia, dekryminalizacji przerywania ciąży za zgodą ciężarnej i udzielania osobie w ciąży pomocy w jej przerwaniu.

W projekcie zapisano, że każda osoba ma prawo do samostanowienia w sprawie swojej płodności, rozrodczości i rodzicielstwa.

Zagwarantowano też, że każdy ma prawo do informacji, edukacji, poradnictwa i środków umożliwiających pełną realizację prawa do świadomego rodzicielstwa.

Projekt przewiduje, że osoba w ciąży ma prawo do świadczenia opieki zdrowotnej w postaci przerywania ciąży do końca 12. tygodnia jej trwania.

Po upływie 12. tygodnia jest to dopuszczalne, gdy ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia; wyniki diagnostyki prenatalnej lub inne przesłanki medyczne wskazują na to, że występują nieprawidłowości rozwojowe lub genetyczne płodu; istnieje uzasadnione podejrzenie, że ciąża jest następstwem czynu zabronionego.

Zgodnie z projektem, jeżeli do stwierdzenia nieprawidłowości genetycznych lub rozwojowych wystarczające są wyniki badań obrazowych, przeprowadzanie dalszej diagnostyki nie jest wymagane.

W projekcie zapisano, że świadczenie w postaci przerwania ciąży udzielane jest w możliwie najwcześniejszym stadium rozwoju ciąży, zgodnie z aktualnym stanem wiedzy medycznej i polega na wywołaniu poronienia metodą farmakologiczną albo przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego.

Produkty lecznicze do aborcji farmakologicznej mają być wydawane w aptece na podstawie recepty. Na wniosek osoby w ciąży świadczona ma być opieka ambulatoryjna lub szpitalna w trakcie przyjmowania produktów leczniczych do aborcji farmakologicznej. W takim przypadku, produkty te podawać ma lekarz, pielęgniarka bądź położna. Zabieg chirurgiczny przeprowadzać ma lekarz w warunkach ambulatoryjnych bądź szpitalnych.

W przypadku wad płodu lub gdy ciąża jest wynikiem czynu zabronionego, przerwanie ciąży dopuszczalne ma być do 24. tygodnia.

W przypadku gdy stwierdzone u płodu nieprawidłowości uniemożliwiają zdolność do życia poza organizmem ciężarnej, przerwanie ciąży jest dopuszczalne także po 24. tygodniu.

Świadczenie opieki zdrowotnej w postaci przerwania ciąży ma być udzielane bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 72 godzin od złożenia wniosku.

W sytuacji gdy lekarz odmówi wykonania świadczenia, powołując się na klauzulę sumienia, ordynator oddziału lub kierownik podmiotu leczniczego ma obowiązek wskazać innego lekarza, który udzieli świadczenia w tym samym podmiocie.

Gdyby wszyscy lekarze w placówce złożyli informację o możliwości odmowy wykonania świadczenia, świadczeniodawca będzie zobowiązany do posiadania umowy z podwykonawcą, zapewniającym wykonanie świadczenia w tym samym podmiocie leczniczym.

W projekcie zapisano, że Narodowy Fundusz Zdrowia rozwiązuje umowę, jeśli świadczeniodawca nie zapewnia, mimo możliwości, kompleksowych świadczeń zdrowotnych związanych z opieką nad osobą w ciąży, w tym przerwania ciąży.

W projekcie zawarto także przepis nowelizujący Kodeks karny. Zaproponowano całkowite uchylenie art. 152 kk, a więc dekryminalizację przerywania ciąży za zgodą osoby w ciąży oraz udzielania osobie w ciąży pomocy w jej przerwaniu.

Ustawa miałaby wejść w życie po upływie trzech miesięcy od ogłoszenia.

Przedstawicielem wnioskodawców jest posłanka Katarzyna Kotula.

Jeśli chcesz ściągnąć dokument, kliknij w: Projekt ustawy o bezpiecznym przerywaniu ciąży.pdf.