123RF
Kliniczne znaczenie antykoagulantu tocznia u chorych na COVID-19
Redaktor: Bogusz Soiński
Data: 15.11.2021
Źródło: Gendron N, Dragon-Durey MA, Chocron R et al. Lupus Anticoagulant Single Positivity During the Acute Phase of COVID- 19 Is Not Associated With Venous Thromboembolism or In- Hospital Mortality. Arthritis & Rheumatology DOI 10.1002/art.41777
| Tagi: | antykoagulant tocznia, COVID-19, APS |
Wyniki przedstawione przez francuskich badaczy – odnoszące się tylko do ostrego okresu infekcji – wskazują, że obecność przeciwciał antyfosfolipidowych u chorych na COVID-19 nie jest związana z gorszym rokowaniem i nie wpływa na częstość incydentów żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej oraz śmiertelność wewnątrzszpitalną.
Obecność przeciwciał antyfosfolipidowych nie jest swoista dla zespołu antyfosfolipidowego (APS). Ich obecność może być wynikiem między innymi stosowanego leczenia, chorób autoimmunologicznych lub przebytej infekcji, w tym o etiologii wirusowej. W dobie pandemii COVID-19 wiele uwagi poświęcono występowaniu przeciwciał antyfosfolipidowych u chorych na COVID-19 i potencjalnemu związkowi z występowaniem incydentów zakrzepowo-zatorowych.
Prospektywne badanie francuskich naukowców (Gendron i wsp.) wykazało, że w populacji chorych na COVID-19 istotnie częściej występował antykoagulant tocznia (LA). Jednak jego obecność nie była związana z gorszym rokowaniem, nie łączyła się również ze zwiększonym ryzykiem żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej ani ze zwiększonym ryzykiem śmiertelności wewnątrzszpitalnej. Badacze przeanalizowali przebieg kliniczny choroby u 154 chorych z potwierdzonym zakażeniem COVID-19. Grupę kontrolną stanowiło 95 pacjentów wymagających hospitalizacji, u których nie potwierdzono zakażenia COVID-19. U wszystkich badanych wykonano oznaczenia w kierunku typowych przeciwciał antyfosfolipidowych (LA, przeciwciał antykardiolipinowych w klasie IgG i IgM oraz przeciwciał przeciwko β2-glikoproteinie I w klasie IgG i IgM), a także nieoznaczanych rutynowo przeciwciał – przeciwciał antykardiolipinowych i przeciwko β2-glikoproteinie I w klasie IgA, przeciwko kompleksowi fosfatydyloseryna-protrombina oraz przeciwko protrombinie w klasie IgG/IgM. Odsetek chorych na COVID-19 LA(+) w porównaniu z badanymi z niepotwierdzonym zakażeniem SARS-CoV-2 LA(+) wynosił odpowiednio 60,9 proc. i 23,7 proc., natomiast częstość występowania pozostałych przeciwciał antyfosfolipidowych była w obu badanych grupach niska. Obecność LA u chorych na COVID-19 korelowała z wyższymi wartościami niektórych parametrów stanu zapalnego – CRP i fibrynogenem, nie obserwowano natomiast zależności LA i stężeń interleukiny 6 oraz ferrytyny.
Wyniki przedstawione przez naukowców – odnoszące się tylko do ostrego okresu infekcji – wskazują, że obecność LA u chorych na COVID-19 nie jest związana z gorszym rokowaniem i nie wpływa na częstość incydentów żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej oraz śmiertelność wewnątrzszpitalną. Autorzy badania zwracają jednak uwagę, że zgodnie z obowiązującymi kryteriami nie należy wykonywać oznaczeń przeciwciał antyfosfolipidowych w ostrym okresie choroby. Z praktycznego punktu widzenia konieczna byłaby dłuższa obserwacja analizująca związek występowania LA z odległym ryzykiem powikłań zakrzepowo-zatorowych i śmiertelnością pozaszpitalną, jak również ocena trendu utrzymywania się LA w surowicy w dłuższym okresie.
Opracowanie: dr n. med. Marta Madej
Prospektywne badanie francuskich naukowców (Gendron i wsp.) wykazało, że w populacji chorych na COVID-19 istotnie częściej występował antykoagulant tocznia (LA). Jednak jego obecność nie była związana z gorszym rokowaniem, nie łączyła się również ze zwiększonym ryzykiem żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej ani ze zwiększonym ryzykiem śmiertelności wewnątrzszpitalnej. Badacze przeanalizowali przebieg kliniczny choroby u 154 chorych z potwierdzonym zakażeniem COVID-19. Grupę kontrolną stanowiło 95 pacjentów wymagających hospitalizacji, u których nie potwierdzono zakażenia COVID-19. U wszystkich badanych wykonano oznaczenia w kierunku typowych przeciwciał antyfosfolipidowych (LA, przeciwciał antykardiolipinowych w klasie IgG i IgM oraz przeciwciał przeciwko β2-glikoproteinie I w klasie IgG i IgM), a także nieoznaczanych rutynowo przeciwciał – przeciwciał antykardiolipinowych i przeciwko β2-glikoproteinie I w klasie IgA, przeciwko kompleksowi fosfatydyloseryna-protrombina oraz przeciwko protrombinie w klasie IgG/IgM. Odsetek chorych na COVID-19 LA(+) w porównaniu z badanymi z niepotwierdzonym zakażeniem SARS-CoV-2 LA(+) wynosił odpowiednio 60,9 proc. i 23,7 proc., natomiast częstość występowania pozostałych przeciwciał antyfosfolipidowych była w obu badanych grupach niska. Obecność LA u chorych na COVID-19 korelowała z wyższymi wartościami niektórych parametrów stanu zapalnego – CRP i fibrynogenem, nie obserwowano natomiast zależności LA i stężeń interleukiny 6 oraz ferrytyny.
Wyniki przedstawione przez naukowców – odnoszące się tylko do ostrego okresu infekcji – wskazują, że obecność LA u chorych na COVID-19 nie jest związana z gorszym rokowaniem i nie wpływa na częstość incydentów żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej oraz śmiertelność wewnątrzszpitalną. Autorzy badania zwracają jednak uwagę, że zgodnie z obowiązującymi kryteriami nie należy wykonywać oznaczeń przeciwciał antyfosfolipidowych w ostrym okresie choroby. Z praktycznego punktu widzenia konieczna byłaby dłuższa obserwacja analizująca związek występowania LA z odległym ryzykiem powikłań zakrzepowo-zatorowych i śmiertelnością pozaszpitalną, jak również ocena trendu utrzymywania się LA w surowicy w dłuższym okresie.
Opracowanie: dr n. med. Marta Madej
