Leki na nadciśnienie w zapobieganiu ostrej niewydolności oddechowej
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 30.06.2021
Źródło: PAP
Działy:
Aktualności w Koronawirus
Aktualności
– Sartany m.in. nie pozwalają na nadmierne kumulowanie się angiotensyny II, która doprowadza do nagromadzenia się płynu w płucach i zapadnięcia się pęcherzyków płucnych – mówi współprowadząca badania Marika Turek, doktorantka na Uniwersytecie Humanistyczno-Przyrodniczym w Częstochowie.
67 ośrodków badawczych na świecie prowadzi badania kliniczne, które mają wykazać skuteczność sartanów w leczeniu COVID-19. W Polsce badania takie prowadzi Marika Turek, laureatka 20. edycji programu stypendialnego L’Oréal-UNESCO Dla Kobiet i Nauki.
– Badacze interesują się sartanami w kontekście wspomagania leczenia zakażenia SARS-CoV-2. Leki te regulują ciśnienie poprzez interakcje z układem renina–angiotensyna–aldosteron, gdzie wiążą białko ACE-2. Natomiast w odniesieniu do koronawirusa – powoduje on śmiertelność w związku z wystąpieniem zespołu ostrej niewydolności oddechowej, w którego to rozwoju układ renina–angiotensyna–aldosteron odgrywa znaczną rolę – wyjaśnia Marika Turek.
Sartany zapobiegają wystąpieniu patologicznych zmian, które zachodzą w wyniku wniknięcia koronawirusa do organizmu, m.in. nie pozwalają na nadmierne kumulowanie się angiotensyny II, która doprowadza do nagromadzenia się płynu w płucach i zapadnięcia się pęcherzyków płucnych. Ponadto przekształcają angiotensynę II do peptydu działającego ochronnie na płuca. Ostatecznie zapobiegają wystąpieniu zespołu ostrej niewydolności oddechowej, która jest główną przyczyną zgonów pacjentów chorych na COVID-19.
Spośród 67 badań klinicznych prowadzonych z użyciem sartanów 14 zostało już ukończonych, a część opublikowano. Wynika z nich, że pierwotne przeznaczenie sartanów może zostać zmienione i będą potencjalnie wykorzystywane również w leczeniu choroby COVID-19.
Marika Turek zwraca uwagę, że badania nad sartanami wiążą się także z ulepszeniem rozpuszczalności leków. Modyfikacja słabo rozpuszczalnych cząsteczek, na przykład poprzez kokrystalizacje i koamorfizacje, może pomóc w zwiększeniu ich rozpuszczalności. Techniki te pozwalają na otrzymanie nowej formy preparatu w postaci krystalicznej (kokrystalizacja) lub amorficznej (koamorfizacja). Formy te zawierają w swoim składzie lek i dodatkową substancję wspierającą jego działanie. Dzięki temu jest lepiej przyswajalny, a obecność dodatkowych substancji pełni dodatkową, korzystną funkcję.
Modyfikowanie i zmiana pierwotnego przeznaczenia dotychczas zarejestrowanych leków to podejście, które może pomóc w walce z wieloma chorobami. To ważne, ponieważ sartany, oprócz podstawowego zastosowania jako leki przeciwnadciśnieniowe, mogą także być skuteczne w terapii chorób Parkinsona oraz Alzheimera.
Marika Turek od 2020 r. jest kierownikiem projektu Preludium 17, w którym stosuje kokrystalizację i koamorfizację w celu otrzymania nowych, nie tylko lepiej rozpuszczalnych, ale też dwufunkcyjnych leków. Leki dwufunkcyjne miałyby łączyć w sobie siłę tradycyjnej kuracji z dodatkowym wsparciem.
W przypadku sartanów jest to dodanie do leku np. witaminy, aminokwasu lub innego związku aktywnego biologicznie, który niósłby ze sobą dodatkowe, korzystne dla organizmu człowieka działanie. Dodanie drugiego składnika ma na celu przede wszystkim zwiększenie przyswajalności leków, aby w efekcie terapia okazała się o wiele bardziej skuteczna. W przyszłości otrzymane wieloskładnikowe formy stałe leków mogą zostać rozwinięte przez przemysł farmaceutyczny jako nowe, dwutorowo działające leki.
Otrzymany w ten sposób lek zawiera w swoim składzie główną substancję czynną (antagonistę receptora angiotensyny II – sartan) oraz dodatkowy składnik, tzw. koformer, który wykazuje szereg prozdrowotnych właściwości. Takie leki mogłyby nie tylko pomagać w walce z nadciśnieniem, ale też stanowić suplementację witamin i składników mineralnych, a przez zwiększoną wchłanialność sprawniej pokrywać ich niedobory w organizmie.
Marika Turek otrzymała stypendium doktoranckie w jubileuszowej, 20. edycji programu L’Oréal-UNESCO Dla Kobiet i Nauki. Badaczka realizuje pracę doktorską pod opieką prof. Piotra Bałczewskiego na Wydziale Nauk Ścisłych, Przyrodniczych i Technicznych Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego w Częstochowie.
Program L’Oréal-UNESCO Dla Kobiet i Nauki funkcjonuje od 2001 r., a jego celem jest promowanie osiągnięć naukowych utalentowanych badaczek. Partnerami Programu są Polski Komitet do spraw UNESCO, Ministerstwo Edukacji i Nauki, oraz Polska Akademia Nauk. Do 2020 r. w Polsce wyróżniono 105 kobiet, wyboru dokonuje jury pod przewodnictwem prof. Ewy Łojkowskiej.
– Badacze interesują się sartanami w kontekście wspomagania leczenia zakażenia SARS-CoV-2. Leki te regulują ciśnienie poprzez interakcje z układem renina–angiotensyna–aldosteron, gdzie wiążą białko ACE-2. Natomiast w odniesieniu do koronawirusa – powoduje on śmiertelność w związku z wystąpieniem zespołu ostrej niewydolności oddechowej, w którego to rozwoju układ renina–angiotensyna–aldosteron odgrywa znaczną rolę – wyjaśnia Marika Turek.
Sartany zapobiegają wystąpieniu patologicznych zmian, które zachodzą w wyniku wniknięcia koronawirusa do organizmu, m.in. nie pozwalają na nadmierne kumulowanie się angiotensyny II, która doprowadza do nagromadzenia się płynu w płucach i zapadnięcia się pęcherzyków płucnych. Ponadto przekształcają angiotensynę II do peptydu działającego ochronnie na płuca. Ostatecznie zapobiegają wystąpieniu zespołu ostrej niewydolności oddechowej, która jest główną przyczyną zgonów pacjentów chorych na COVID-19.
Spośród 67 badań klinicznych prowadzonych z użyciem sartanów 14 zostało już ukończonych, a część opublikowano. Wynika z nich, że pierwotne przeznaczenie sartanów może zostać zmienione i będą potencjalnie wykorzystywane również w leczeniu choroby COVID-19.
Marika Turek zwraca uwagę, że badania nad sartanami wiążą się także z ulepszeniem rozpuszczalności leków. Modyfikacja słabo rozpuszczalnych cząsteczek, na przykład poprzez kokrystalizacje i koamorfizacje, może pomóc w zwiększeniu ich rozpuszczalności. Techniki te pozwalają na otrzymanie nowej formy preparatu w postaci krystalicznej (kokrystalizacja) lub amorficznej (koamorfizacja). Formy te zawierają w swoim składzie lek i dodatkową substancję wspierającą jego działanie. Dzięki temu jest lepiej przyswajalny, a obecność dodatkowych substancji pełni dodatkową, korzystną funkcję.
Modyfikowanie i zmiana pierwotnego przeznaczenia dotychczas zarejestrowanych leków to podejście, które może pomóc w walce z wieloma chorobami. To ważne, ponieważ sartany, oprócz podstawowego zastosowania jako leki przeciwnadciśnieniowe, mogą także być skuteczne w terapii chorób Parkinsona oraz Alzheimera.
Marika Turek od 2020 r. jest kierownikiem projektu Preludium 17, w którym stosuje kokrystalizację i koamorfizację w celu otrzymania nowych, nie tylko lepiej rozpuszczalnych, ale też dwufunkcyjnych leków. Leki dwufunkcyjne miałyby łączyć w sobie siłę tradycyjnej kuracji z dodatkowym wsparciem.
W przypadku sartanów jest to dodanie do leku np. witaminy, aminokwasu lub innego związku aktywnego biologicznie, który niósłby ze sobą dodatkowe, korzystne dla organizmu człowieka działanie. Dodanie drugiego składnika ma na celu przede wszystkim zwiększenie przyswajalności leków, aby w efekcie terapia okazała się o wiele bardziej skuteczna. W przyszłości otrzymane wieloskładnikowe formy stałe leków mogą zostać rozwinięte przez przemysł farmaceutyczny jako nowe, dwutorowo działające leki.
Otrzymany w ten sposób lek zawiera w swoim składzie główną substancję czynną (antagonistę receptora angiotensyny II – sartan) oraz dodatkowy składnik, tzw. koformer, który wykazuje szereg prozdrowotnych właściwości. Takie leki mogłyby nie tylko pomagać w walce z nadciśnieniem, ale też stanowić suplementację witamin i składników mineralnych, a przez zwiększoną wchłanialność sprawniej pokrywać ich niedobory w organizmie.
Marika Turek otrzymała stypendium doktoranckie w jubileuszowej, 20. edycji programu L’Oréal-UNESCO Dla Kobiet i Nauki. Badaczka realizuje pracę doktorską pod opieką prof. Piotra Bałczewskiego na Wydziale Nauk Ścisłych, Przyrodniczych i Technicznych Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego w Częstochowie.
Program L’Oréal-UNESCO Dla Kobiet i Nauki funkcjonuje od 2001 r., a jego celem jest promowanie osiągnięć naukowych utalentowanych badaczek. Partnerami Programu są Polski Komitet do spraw UNESCO, Ministerstwo Edukacji i Nauki, oraz Polska Akademia Nauk. Do 2020 r. w Polsce wyróżniono 105 kobiet, wyboru dokonuje jury pod przewodnictwem prof. Ewy Łojkowskiej.
