Archiwum
Prof. Waldemar Goździk o znaczeniu ECMO w terapii COVID-19 ►
Autor: Monika Stelmach
Data: 25.02.2021
Działy:
Aktualności w Koronawirus
Aktualności
– W niektórych przypadkach naszym podstawowym celem jest utrzymanie pacjenta przy życiu. ECMO określa się jako pomost (bridge). To może być pomost do wyleczenia i wtedy jest sytuacja optymalna, ale bardzo często jest to również pomost do podejmowania dalszych decyzji. Stabilizacja pacjenta daje wiele możliwości – mówi prof. Waldemar Goździk.
Wskazaniem do ECMO (ExtraCorporeal Membrane Oxygenation) jest ostra niewydolność oddechowa definiowana na podstawie analizy gwałtownie pogarszających się wskaźników oddechowych, niezależnie od etiologii. Terapia pozwala utrzymać pacjenta przy życiu, jest jednak obarczono ryzykiem ciężkich powikłań takich jak m.in.: uszkodzenie nerek, ryzyko powikłań krwotocznych, czy krwawienie do centralnego układu nerwowego. Długotrwała terapia niesie również ryzyko nadkażenia florą bakteryjną i rozwoju sepsy. Dlatego, jak przyznaje prof. Waldemar Goździk, w procesie kwalifikacji do zastosowania tej procedury należy bardzo dokładnie przeanalizować wszystkie przeciwwskazania i określić szanse na wyleczenie.
– Terapia ECMO to bieg długodystansowy, ogromne wyzwanie dla wszystkich - pacjenta i zespołu leczącego. Potrzeba do tego wiele determinacji i wysiłku obu stron, a przy tym wszystkim mieć jeszcze trochę szczęścia – mówi prof. dr hab. n. med. Waldemar Goździk, kierownik Kliniki Anestezjologii i Intensywnej Terapii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego we Wrocławiu.
Szczęście miał młody pacjent chory na COVID-19, który był już zakwalifikowany do przeszczepienia płuc, ale ostatecznie zabieg nie był potrzebny. Po 6 tygodniach terapii ECMO jego płuca zaczęły pracować. Leczono go w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym we Wrocławiu. Prof. Waldemar Goździk przyznaje, że zastosowana u 28-letniego pacjenta terapia ECMO była jedną z najdłużej prowadzonych u chorego na COVID-19, bo wyniosła 42 dni. Ekspert wyjaśnia, co zadecydowało o powodzeniu leczenia i na ile ECMO może być nadzieją dla pacjentów z najcięższymi powikłaniami oddechowymi w przebiegu COVID-19.
Przeczytaj także: „Dobre rezultaty terapii ECMO u pacjenta chorego na COVID-19”.
– Terapia ECMO to bieg długodystansowy, ogromne wyzwanie dla wszystkich - pacjenta i zespołu leczącego. Potrzeba do tego wiele determinacji i wysiłku obu stron, a przy tym wszystkim mieć jeszcze trochę szczęścia – mówi prof. dr hab. n. med. Waldemar Goździk, kierownik Kliniki Anestezjologii i Intensywnej Terapii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego we Wrocławiu.
Szczęście miał młody pacjent chory na COVID-19, który był już zakwalifikowany do przeszczepienia płuc, ale ostatecznie zabieg nie był potrzebny. Po 6 tygodniach terapii ECMO jego płuca zaczęły pracować. Leczono go w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym we Wrocławiu. Prof. Waldemar Goździk przyznaje, że zastosowana u 28-letniego pacjenta terapia ECMO była jedną z najdłużej prowadzonych u chorego na COVID-19, bo wyniosła 42 dni. Ekspert wyjaśnia, co zadecydowało o powodzeniu leczenia i na ile ECMO może być nadzieją dla pacjentów z najcięższymi powikłaniami oddechowymi w przebiegu COVID-19.
Przeczytaj także: „Dobre rezultaty terapii ECMO u pacjenta chorego na COVID-19”.
