Pacjenci na całym świecie poszukują alternatywnych metod leczenia w każdym problemie zdrowotnym. Zachowania takie najczęściej wynikają z braku zrozumienia przyczyn choroby, szczególnie jej złożonej etiologii, jak również niezadowalających efektów tradycyjnej terapii oraz występowania szerokiego wachlarza skutków ubocznych jej stosowania. Terapia uzupełniająca – alternatywna – znajduje potwierdzenie swojej skuteczności we współczesnej wiedzy medycznej. Brak zainteresowania koncernów farmaceutycznych wynikami stosowania terapii alternatywnej znajduje odzwierciedlenie zarówno w liczbie przeprowadzonych badań, jak i w ich rozpropagowaniu wśród lekarzy i pacjentów.

Autorzy artykułu dokonują przeglądu najważniejszych informacji dotyczących wulwodynii. W tej części artykułu zostały przedstawione i opisane charakterystyczne objawy stanowiące obraz kliniczny wulwodynii. Podstawą takiego rozpoznania jest wykluczenie w badaniu fizykalnym istniejącej i możliwej do określenia zmiany okolic sromu. Autorzy prezentują także proponowane przez badaczy algorytmy postępowania z pacjentkami, u których możliwe jest rozpoznanie wulwodynii.

Łuszczyca i liszaj płaski (LP) są powszechnymi chorobami skóry, różnią się jednak wyraźnie pod względem objawów klinicznych, histopatologicznych, lokalizacji zmian, czynników wyzwalających, zjawisk immunologicznych i związku z głównym kompleksem zgodności tkankowej [1–3]. Łuszczyca i LP mają kilka wspólnych cech – w obu ważną rolę odgrywają mechanizmy immunologiczne, poza tym występuje objaw Koebnera i zaburzone różnicowanie keratynocytów [2, 4]. Dane te mogą tłumaczyć niezwykle rzadkie współwystępowanie LP i łuszczycy. W pracy autorzy przedstawiają rzadki przypadek wykazujący kliniczne i histopatologiczne cechy łuszczycy i LP. Jednocześnie zwracają uwagę na konieczność wnikliwego badania klinicznego i histopatologicznego oraz uwzględniania w ocenie dermatoz o niezwykłym przebiegu możliwości współistnienia obu schorzeń.

Toczeń indukowany lekami (ang. drug induced lupus erythematosus – DILE) definiuje się jako wystąpienie objawów tocznia rumieniowatego wywołane przez lek. Schorzenie ma związek z ponad 80 różnymi preparatami. Występowanie DILE podczas terapii lekami anty-TNF-α ocenia się na mniej niż 0,5%. Dotychczas w piśmiennictwie opisano około 130 przypadków tego typu. Większość dotyczy infliksymabu i etanerceptu, pojedyncze natomiast adalimumabu. Celem pracy było przedstawienie trudności diagnostycznych i terapeutycznych u pacjentki leczonej lekami anty-TNF-α, u której w trakcie terapii obserwowano objawy sugerujące DILE.

Anasetti i wsp. przeprowadzili badanie, którego celem było porównanie wyników leczenia przeszczepem szpiku kostnego i przeszczepem komórek macierzystych pochodzących z krwi obwodowej. Komórki macierzyste krwi były pozyskiwane po stymulacji filgrastimem.

Niedobór snu jest uważany za czynnik ryzyka spadku wrażliwości na insulinę już od ponad 10 lat [1]. Zaburzenia snu prowadzą do wzrostu masy ciała, insulinooporności i zwiększonego ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2 [2]. Szczególne zainteresowanie budzi w tym kontekście obturacyjny bezdech senny, będący niezależnym czynnikiem ryzyka rozwoju insulinooporności [3].

Do skórnych chłoniaków T-komórkowych zaliczamy ziarniniaka grzybiastego (MF - mycosis fungoides) oraz zespół Sézary’ego (SS - Sézary syndrome). Każdego roku w Stanach Zjednoczonych rozpoznawanych jest średnio 6,4 nowych przypadków tych chłoniaków na milion mieszkańców. Świąd skóry jest jednym z objawów, który znacząco obniża jakość życia pacjentów cierpiących na te schorzenia. Na podstawie retrospektywnej analizy bazy danych, której wyniki opublikowano w sierpniowym wydaniu International Journal of Dermatology, starano się ocenić rozpowszechnienie oraz nasilenie tego objawu pośród pacjentów ze skórnymi chłoniakami T-komórkowymi.

Aprepitant to lek przeciwwymiotny będący wysoce selektywnym antagonistą substancji P, oddziałującej na receptor neurokininowy 1. Znajduje on zastosowanie w zapobieganiu wymiotom po operacjach chirurgicznych oraz związanych ze stosowaniem chemioterapii. W najnowszym numerze The Lancet Oncology Santini i wsp. opisali wyniki prospektywnego badania, które miało na celu określenie skuteczności aprepitantu w zmniejszaniu świądu w grupie pacjentów przyjmujących leki biologiczne w związku z występowaniem nowotworu.

W British Medical Journal ukazał się artykuł przedstawiający wyniki metaanalizy skuteczności leków tokolitycznych przeprowadzonej przez Haas i wsp. Jako źródło danych autorzy wykorzystali 95 randomizowanych badań klinicznych różnych środków farmakologicznych stosowanych w opóźnianiu porodu.

Pokarmy i/lub dodatki spożywcze mogą wywoływać wiele dolegliwości ze strony rożnych narządów i o różnym stopniu nasilenia – począwszy od łagodnych przemijających objawów skórnych , skończywszy na ciężkich reakcjach uogólnionych. Diagnostyka nadwrażliwości na pokarmy i/lub dodatki spożywcze wciąż pozostaje jednym z najtrudniejszych i najbardziej kontrowersyjnych zagadnień praktycznej alergologii. Opisano ponad 170 rodzajów pokarmów, które mogą wywoływać reakcje alergii pokarmowej, a w ostatnich 20 latach zaobserwowano wzrost częstości reakcji nadwrażliwości [1].

Celem autorów niniejszej pracy jest przedstawienie zależności pomiędzy rolą zaburzonej ciągłości bariery jelitowej, aktywacją zapalnej odpowiedzi immunologicznej, alergią pokarmową IgG-zależną (nadwrażliwością typu III) a rozwojem depresji. Wykrycie ewentualnych zależności pomiędzy alergią IgG-zależną a depresją może stanowić podstawę udoskonalenia schematu

Coraz więcej doniesień sugeruje, że neurotrofiny mogą się okazać użyteczne jako nowe meto- dy leczenia w chorobach neurodegeneracyjnych, w tym także w SM, szczególne w zakresie funkcjonowania poznawczego. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie roli neurotrofin w kontekście deficytu poznawczego w przebiegu SM.

Liszaj twardzinowy (LS) jest przewlekłą zapalną chorobą skóry o niejasnej etiologii, w którym limfocyty odgrywają istotną rolę. Istnieją pewne dowody, że LS jest chorobą autoimmunologiczną. Przedstawiamy przypadek mężczyzny, 54-letniego, u którego pojedyncza, zmiana zapalna znajdowała się w tylnej okolicy łopatki .

Terapia manualna jest powszechnie stosowana w leczeniu bólu dolnego odcinka kręgosłupa. Przegląd systematyczny przygotowany przez Assendelft i wsp., opublikowany w czerwcu 2003 roku w czasopiśmie Annals of Internal Medicin, miał na celu wykazać realną wartość tych praktyk. Przegląd danych z 39 randomizowanych badań pokazał, że terapia manualna faktycznie przynosiła pacjentom ulgę w bólu. Nie oferowała jednak dodatkowych korzyści, w porównaniu z innymi metodami leczniczymi, takimi jak opieka lekarza rodzinnego, leki przeciwbólowe, ćwiczenia fizyczne, czy fizykoterapia. Wnioski te dotyczą zarówno ostrego jak i przewlekłego bólu dolnego odcinka kręgosłupa. Wspomniany przegląd systematyczny nie uwzględniał efektów połączenia terapii manualnej z aktywnymi ćwiczeniami fizycznymi. Właśnie temu zagadnieniu poświęcone jest aktualne badanie Balthazard’a i wsp. Pacjentów z przewlekłym, niespecyficznym bólem dolnego odcinka kręgosłupa, poddano manipulacji lub mobilizacji tkanek miękkich, po której następował 8-tygodniowy program specyficznych ćwiczeń fizycznych. Zgodnie z wynikami randomizowanego badania kontrolowanego, w grupie tej uzyskano doraźne zmniejszenie bólu i poprawę w funkcjonowaniu, w porównaniu z placebo połączonym z aktywnymi ćwiczeniami fizycznymi. Pierre Balthazard (Physiotherapy Department at the University of Applied Sciences Western Switzerland, in Lausanne) i wsp. opublikowali swoje wyniki 28 sierpnia w BMC Musculoskeletal Disorders.

Na stronie internetowej czasopisma Pediatrics ukazały się wyniki prac Kronman i wsp., którzy ocenili zależność między antybiotykoterapią u dzieci a późniejszym ryzykiem rozwinięcia nieswoistych zapaleń jelit, takich jak choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego.

W Journal of National Cancer Institute opublikowano wyniki retrospektywnego badania populacyjnego przeprowadzonego u 12 500 kobiet chorych na raka piersi, u których zastosowano, bądź nie leczenie uzupełniające i oceniono odsetek wystąpienia kardiotoksyczności.

U.S. FDA (Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków) zarejestrowała cholinę znakowaną 11C wykorzystywaną w badaniu PET w celu detekcji wznowy raka gruczołu krokowego

W ostatnich latach ukazały się nowe wytyczne dotyczące rozpoznawania i leczenia choroby trzewnej u dzieci i młodzieży opracowane przez ekspertów ESPGHAN, NASPGHAN i AGA Institute. W pracach tych przedstawiono definicję i klasyfikację choroby trzewnej, wskazania do diagnozowania, aspekty kliniczne, znaczenie badania HLA, badań serologicznych i biopsji dwunastnicy. Przedstawiono także algorytmy postępowania diagnostycznego z pacjentami z objawami i bez objawów chorobowych oraz algorytm monitorowania leczenia.