Ablacja w komorowych zaburzeniach rytmu serca

Komorowe zaburzenia rytmu serca można podzielić w zależności od obrazu klinicznego na łagodne i złośliwe, w tym na zagrażające życiu chorego. Można je również podzielić na występujące u chorych bez organicznej choroby serca oraz u pacjentów z organiczną chorobą serca, w tym z upośle­dzoną funkcją skurczową lewej komory. Zazwyczaj arytmie łagodne są nieodczuwalne lub słabo odczuwalne przez chorego. Występują w postaci dodatkowych skurczów komorowych, par, serii i samoograniczających się częstoskurczów.
Z punktu widzenia elektrofizjologa arytmie te różnicujemy na stabilne i niestabilne hemodynamicznie oraz na stabilne i niestabilne elektrycznie. Stabilny elektrycznie częstoskurcz to taki, w którym aktywacja przebiega w tych samych anatomicznie strukturach, a obraz elektrokardiograficzny takiego częstoskurczu komorowego (ventricular tachycardia – VT) jest monomorficzny. W czasie ablacji można prześledzić przebieg takiego częstoskurczu, wykonać maping i manewry elektrofizjologiczne pozwalające określić miejsce krytyczne dla arytmii (cieśń częstoskurczu w arytmiach nawrotnych lub źródło w arytmiach ogniskowych) i wykonać aplikacje.

Więcej na Kardiologia na co Dzień