Angiofagia: w jaki sposób śródbłonek może udrażniać drobne naczynia

Angiofagia to usuwanie przez śródbłonek fragmentów skrzeplin ze światła drobnych naczyń. W ramach tego procesu komórki śródbłonka obejmują skrzeplinę i transportują ją z naczynia do przestrzeni tkankowej, która je otacza. Na łamach Science Translational Medicine Grutzendler i wsp. donoszą o nowych obserwacjach związanych z tym zjawiskiem. Stwierdzili oni, że wypustki komórek śródbłonka zaczynają obejmować materiał zatorowy w ciągu kilku godzin od jego pojawienia się w naczyniu. Ulega on później usunięciu, co trwa kilka dni. Autorzy wykazali, że u myszy angiofagia jest w związana z utrudnieniem działania tkankowego aktywatora plazminogenu. Wynika to właśnie z początkowego utwierdzenia skrzepliny w świetle naczynia poprzez komórki śródbłonkowe. Stwierdzono także, że u myszy angiofagia zachodzi nie tylko w mózgu, ale również w sercu, nerkach, płucach i siatkówce oka. Grutzendler i wsp. podkreślili, że w płucach materiał zatorowy jest usuwany do pęcherzyków płucnych, a następnie niszczony przez makrofagi. W nerkach może być on przenoszony do światła nefronu i wydalany z moczem. Jest prawdopodobne, że u ludzi autofagia zachodzi podobnie. Pośrednich dowodów w tym zakresie dostarczają badania obrazowe siatkówki oka pacjentów, u których wystąpiła niedrożność naczyń siatkówki wywołana obecnością materiału zatorowego. Według Grutzendler i wsp. znajomość dwufazowej natury angiofagii doprowadzi do rozwoju nowych strategii terapeutycznych, które znajdą zastosowanie w wielu specjalnościach lekarskich.