Badanie rezerwy jajników przydatne w niektórych przypadkach
Autor: Małgorzata Lipko
Data: 17.10.2017
Źródło: medscape/ML
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Według opinii Amerykańskiego Kolegium Położnictwa i Ginekologii badanie rezerw jajników powinno zostać przeprowadzone u kobiet po 35 roku życia, które nie poczęły dziecka po 6 miesiącach starań, a także u kobiet, u których stwierdzono zwiększone ryzyko zmniejszenia rezerwy jajników, jak na przykład chorych na raka .
Zdaniem autorów opinii, najlepszym zastępczym markerem jakości oocytu jest wiek kobiety. W miarę upływu czasu oocyty zmniejszają się zarówno pod względem ilości, jak i jakości. Liczba oocytów osiąga swój szczyt 6-7 mln komórek podczas rozwoju płodu, następnie spada do 1-2 mln przy narodzinach, 300 – 500 tysięcy na początku okresu dojrzewania, a zaledwie około 1 tysiąca w okresie menopauzy.
Jednakże, ponieważ poziomy komórek jajowych mogą różnić się w zależności od każdej kobiety, testy rezerwy jajników mają na celu ocenę liczby i jakości pozostałych oocytów w celu oszacowania płodności i poczęcia dziecka. Kobiety z obniżoną lub zmniejszoną rezerwą jajników, mogą nadal mieć regularne cykle, ale ich podatność na leki zwiększające płodność może być mniejsza.
Autorzy opinii ostrożnie zalecają wykonanie trzech testów jako „najbardziej odpowiednich” narzędzi do oceny rezerwy jajników, ale dodają, że słaby wynik nie powinien ograniczać dostępu kobiet do leczenia niepłodności.
Pierwszy, podstawowy test ocenia stężenie FSH w osoczu podczas cyklu miesiączkowego.
Drugie badanie przesiewowe ocenia poziom hormonów anty Mullerowskich (AMH). Ten hormon zmniejsza się wraz z wiekiem, kiedy liczba pęcherzyków spada i wartość oocytów ulega zmniejszeniu. Zdaniem autorów test ten jest użyteczny u kobiet z wysokim ryzykiem zmniejszenia rezerwy jajników i u kobiet poddawanych zapłodnieniu in vitro.
Trzecim testem jest AFC, czyli badanie liczby pęcherzyków antralnych, które wylicza widoczne pęcherzyki jajnikowe i wskazuje na odpowiedź jajników podczas ich kontrolowanej stymulacji.
Głównym celem badań rezerwy jajników jest zidentyfikowanie kobiet narażonych na ryzyko jej jej obniżenia, natomiast drugorzędnym celem jest indywidualizacja strategii leczenia dla każdej kobiety.
Jednakże, ponieważ poziomy komórek jajowych mogą różnić się w zależności od każdej kobiety, testy rezerwy jajników mają na celu ocenę liczby i jakości pozostałych oocytów w celu oszacowania płodności i poczęcia dziecka. Kobiety z obniżoną lub zmniejszoną rezerwą jajników, mogą nadal mieć regularne cykle, ale ich podatność na leki zwiększające płodność może być mniejsza.
Autorzy opinii ostrożnie zalecają wykonanie trzech testów jako „najbardziej odpowiednich” narzędzi do oceny rezerwy jajników, ale dodają, że słaby wynik nie powinien ograniczać dostępu kobiet do leczenia niepłodności.
Pierwszy, podstawowy test ocenia stężenie FSH w osoczu podczas cyklu miesiączkowego.
Drugie badanie przesiewowe ocenia poziom hormonów anty Mullerowskich (AMH). Ten hormon zmniejsza się wraz z wiekiem, kiedy liczba pęcherzyków spada i wartość oocytów ulega zmniejszeniu. Zdaniem autorów test ten jest użyteczny u kobiet z wysokim ryzykiem zmniejszenia rezerwy jajników i u kobiet poddawanych zapłodnieniu in vitro.
Trzecim testem jest AFC, czyli badanie liczby pęcherzyków antralnych, które wylicza widoczne pęcherzyki jajnikowe i wskazuje na odpowiedź jajników podczas ich kontrolowanej stymulacji.
Głównym celem badań rezerwy jajników jest zidentyfikowanie kobiet narażonych na ryzyko jej jej obniżenia, natomiast drugorzędnym celem jest indywidualizacja strategii leczenia dla każdej kobiety.
