Bardzo niskie stężenia cholesterolu LDL są związane z mniejszym ryzykiem sercowo-naczyniowym

Stosowanie statyn w celu redukcji ryzyka sercowo-naczyniowego stało się jedną z najbardziej rozpowszechnionych interwencji farmakoterapeutycznych współczesnej medycyny. Jednak mimo szerokiego stosowania statyn, niewiele wiadomo o zależności między małymi stężeniami cholesterolu frakcji lipoprotein małej gęstości (LDL, low-density lipoprotein) a ryzykiem zdarzeń sercowo-naczyniowych.

Boeckholdt i wsp. przeprowadzili metaanalizę ośmiu badań klinicznych, w których skuteczność statyn oceniono u 38 153 pacjentów. Przy stosowaniu danych dawek statyn obserwowano różny stopień redukcji cholesterolu LDL. Autorzy stwierdzili, że iloraz ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych u osób, u których stężenie cholesterolu LDL było mniejsze niż 50 mg/dL, w porównaniu z grupą osób, u których stężenie to wynosiło ponad 175 mg/dL, wyniósł 0,44 (95% przedział ufności 0,35-0,55). Tak samo obliczony iloraz ryzyka dla osób, u których stężenie cholesterolu LDL wynosiło 50-74 mg/dL i 75-99 mg/dL był równy odpowiednio 0,51 i 0,56. Boekholdt i wsp. oceniali również stężenie apolipoproteiny B i cholesterolu frakcji innych niż lipoproteiny dużej gęstości (HDL, high-density lipoprotein), który zgodnie z wynikami nowych badań może być bardziej przydatny w ocenie ryzyka sercowo-naczyniowego. Obie analizy wykazały dla tych dwóch markerów zależność podobną jak w przypadku cholesterolu LDL: większa redukcja była związana z mniejszym ryzykiem. Autorzy podkreślili, że u ponad 40% osób, u których stosowano duże dawki statyn, stężenie cholesterolu LDL nie spadło poniżej 70 mg/dL. W oparciu o uzyskane wyniki uznać można, że u pacjentów osiągających dzięki leczeniu statynami mniejsze stężenia cholesterolu LDL większa jest redukcja ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych.