Brak wpływu wzrostu stężenia cholesterolu HDL na ryzyko zawału mięśnia sercowego

Powszechnie przyjmuje się, że wzrost stężenia cholesterolu frakcji lipoprotein wysokiej gęstości (HDL, High Density Lipoprotein) związany jest ze spadkiem ryzyka niedokrwienia mięśnia sercowego. W finansowanym przez liczne instytucje badaniu, którego wyniki opublikowane zostały na stronie internetowej czasopisma The Lancet, oceniono zależności między genetycznymi czynnikami predysponującymi do wzrostu cholesterolu HDL i LDL a ryzykiem zawału mięśnia sercowego.

Na podstawie 20 badań obejmujących 20,913 przypadków zawału mięśnia sercowego autorzy stwierdzili, że polimorfizm pojedynczego nukleotydu w genie lipazy nabłonkowej LIPG Asn396Ser skutkuje występowaniem podwyższonego stężenia cholesterolu frakcji HDL w osoczu krwi. Przy zbieraniu danych uwzględniono również skalę oceny genetycznej czynników predysponujących do podwyższonego stężenia cholesterolu we frakcji lipoprotein niskiej gęstości (LDL, Low Density Lipoprotein). Przyjmując standardowe modele epidemiologiczne możnaby przewidywać, że u osób z allelem związanym z wyższym stężeniem cholesterolu HDL nastąpi spadek ryzyka zawału mięśnia sercowego o 13%. W badaniu nie zaobserwowano podobnej zależności. Została ona odnotowana dla cholesterolu LDL, w którego przypadku wynikający z czynników genetycznych wzrost poziomów LDL przełożył się na zwiększone ryzyko ostrego zespołu wieńcowego. Autorzy badania uznali, że jego wyniki wskazują na brak związku przyczynowo-skutkowego między wzrostem stężenia cholesterolu frakcji HDL a spadkiem ryzyka zawału mięśnia sercowego.