Cerytynib w niedrobnokomórkowym raku płuc

Gen ALK (anaplastic lymphoma kinase) koduje receptor błonowy, który jest kinazą tyrozynową i odgrywa rolę w rozwoju części neuronów ośrodkowego układu nerwowego. Jednak u osób dorosłych jego aktywację obserwuje się w nowotworach, takich jak chłoniaki anaplastyczne z dużych limfocytów i gruczolakorak płuc [1]. Mediana wieku pacjentów, u których występuje gen fuzyjnym ALK-EML4 (echinoderm microtubule-associated protein-like 4), wynosi 52 lata. Kryzotynib to inhibitor ALK, który można stosować doustnie. Wykazano, że jego przyjmowanie przez pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca umożliwiało uzyskanie 60% odpowiedzi na leczenie. Problemem w stosowaniu kryzotynibu jest szybkie pojawianie się odporności nowotworu. Cerytynib jest inhibitorem ALK o silniejszym działaniu. W ramach badania klinicznego pierwszej fazy cerytynib podawano doustnie pacjentom z niedrobnokomórkowym rakiem płuc z rearanżacjami obejmującymi gen ALK w dawkach od 50 do 750 mg dziennie. W badaniu wzięło udział 130 chorych. Odpowiedź na leczenie uzyskano u 58% pacjentów przyjmujących dawki co najmniej 400 mg dziennie, w tym u 56% chorych, którzy wcześniej leczeni byli kryzotynibem. U 16 pacjentów wielkość dawki była istotnie ograniczona działaniami niepożądanymi, takimi jak: biegunka, wymioty i hipofosfatemia. Mediana czasu przeżycia wolnego od progresji u chorych, którzy wcześniej nie byli leczeni kryzotynibem wyniosła 7 miesięcy. Autorzy podkreślili, że cerytynib był skuteczny u chorych, u których wcześniej powstały mutacje prowadzące do odporności na kryzotynib.

[1] Płużański A, Piórek A, Krzakowski M. Kryzotynib w leczeniu chorych
na niedrobnokomórkowego raka płuca. Wspolczesna Onkol 2012; 16 (6): 485–490. Adres www: http://www.termedia.pl/Journal/-3/pdf-19949-20?filename=Kryzotynib.pdf