Czy klarytromycyna może mieć istotne klinicznie działanie kardiotoksyczne?

Klarytromycyna jest antybiotykiem działającym na zasadzie hamowania bakteryjnej syntezy białek, który wśród działań niepożądanych ma wydłużenie odstępu QT. Roksytomycyna, która również jest makrolidem, różni się właściwościami farmakokinetycznymi i może być podawana jeden raz dziennie. Svanström i wsp. zbadali zależność między stosowaniem klarytromycyny, roksytromycyny i fenoksymetylopenicyliny a śmiertelnością z powodu chorób serca. Analizowane informacje dotyczyły 5 104 594 osób w wieku od 40 do 74 lat, leczonych antybiotykiem przez siedem dni (w tym 160 296 klarytromycyną i 4 355 309 penicyliną). Ponieważ mierzonym efektem był zgon z powodu choroby serca, przeprowadzono analizy w podgrupach, uwzględniające czynniki ryzyka oraz ekspozycję na leki hamujące funkcję metabolizującego makrolidy cytochromu P450 3A. Liczba zgonów z powodu choroby serca na 1000 osobolat w obserwowanych trzech głównych grupach wyniosła: 2,5 w przypadku penicyliny oraz 5,3 i 2,5 przy wykorzystaniu klarytromycyny i roksytromycyny. Po uwzględnieniu czynników zakłócających obliczono, że częstość występowania zgonów z powodu choroby serca była 76% (95% przedział ufności 8-185%) większa wśród pacjentów leczonych klarytromycyną. Zależność ta była najsilniej wyrażona u kobiet; częstość występowania efektu w tej grupie była o 183% większa w porównaniu z penicyliną (95% przedział ufności 50-436%). W przeliczeniu na milion kursów antybiotykoterapii klarytromycyną w ogólnej populacji w wieku od 40 do 74 lat może to oznaczać dodatkowe 37 zgonów w porównaniu z penicyliną. Autorzy zasugerowali, że za wcześnie jest na wyciąganie praktycznych wniosków z poczynionych obserwacji. Svanström i wsp. zaproponowali przeprowadzenie dodatkowych badań w innych populacjach.