Czy liraglutyd jest bezpieczny u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek?

Duńscy lekarze przedstawiają analizy dotyczące leku przeciwcukrzycowego u pacjentów dializowanych.

Celem badania opublikowanego w Diabetes Care było określenie bezpieczeństwa i skuteczności liraglutydu u pacjentów z cukrzycą typu 2 i schyłkową niewydolnością nerek zależną od dializ. Do badania włączono 24 chorych z tymi obciążeniami oraz 23 osoby z grupy kontrolnej z cukrzycą, bez choroby nerek. Uczestnicy w randomizowany sposób byli przypisywani do grupy otrzymującej liraglutyd albo placebo przez 12 tygodni. Preparaty były wstrzykiwane podskórnie raz dziennie, jako dodatek do trwającego leczenia przeciwcukrzycowego. Badanie ukończyło po 20 osób z każdej grupy. Analizy wykazały, że stężenie liralgutydu w osoczu krwi pacjentów z niewydolnością nerek wzrastało znacząco w porównaniu do osób z grupy kontrolnej. Dodatkowo, osoby dializowane częściej skarżyły się na mdłości oraz wymioty (p<0,04). Jeśli chodzi o kontrolę glikemii, ulegała ona poprawie w obu grupach badanych (ocena na podstawie pomiarów glikemii oraz redukcji zapotrzebowania na insulinę). Zaobserwowano również, że uczestnicy w obu grupach stracili nieco masę ciała (−2,4 ± 0,8 kg w grupie dializowanych, P = 0,22; −2,9 ± 1,0 kg w grupie kontrolnej, P = 0.03).

Podsumowując, u pacjentów z cukrzycą i schyłkową niewydolnością nerek stężenie leku w osoczu wzrastało, co mogło wiązać się ze zwiększoną częstością dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Z tego względu autorzy pracy sugerują, że w tej grupie osób warto byłoby rozważyć stosowanie liraglutydu w niższych dawkach.