Empiryczna antybiotykoterapia szerokospektralna: jak optymalizować jej wykorzystanie?

Pacjenci przyjmowani do oddziałów szpitalnych powszechnie otrzymują empiryczną antybiotykoterapię szerokospektralną. Braykov i wsp. przeprowadzili badanie kohortowe, którego celem było zbadanie schematów jej stosowania i określenie czynników wpływających na jej przebieg. W tym celu autorzy skoncentrowali się na ocenie zdarzeń w pierwszych 5 dniach terapii.

Spośród 6812 pacjentów, którzy byli przyjęci do sześciu szpitali biorących udział w projekcie, 4119 (60%) otrzymało antybiotyki od początku hospitalizacji. Do badania włączono 730 osób spełniających założone kryteria spośród 1200 losowo wybranych chorych. W tej grupie pacjentów u 220 (30%) antybiotyk był włączany mimo braku gorączki lub leukocytozy; u 432 (59%) pobrano materiał na badania mikrobiologiczne, które w 58% przypadków dały wyniki ujemne. Autorzy wykazali, że do 5. dnia leczenia 66% początkowych zaleceń antybiotykoterapii zostało podtrzymanych. W 21% antybiotykoterapia została wycofana lub zawężono jej zakres, a w 13% zwiększono jej intensywność. Stwierdzono, że zmniejszenie lub zawężenie antybiotykoterapii zdarzało się częściej w przypadku pacjentów, u których przy przyjęciu pobrano materiał na badania mikrobiologiczne (iloraz szans OR = 1,68; 95% przedział ufności CI 1,05-2,70). Było to także związane z brakiem ognisk infekcyjnych w badaniach radiologicznych wykonanych w dniu przyjęcia (OR = 1,76; 95% CI 1,11-2,79). Zwiększanie intensywności antybiotykoterapii było częstsze u chorych z dodatnimi wynikami posiewów (OR = 1,99; 95% CI 1,20-3,29). Sprzyjało mu również występowanie mnogich ognisk zakażenia (OR = 2,54; 95% CI 1,34-4,83). W interpretacji autorów wyniki świadczą o potrzebie lepszych metod diagnostycznych i edukacji pozwalającej na bardziej oszczędne korzystanie z antybiotyków.