Epidemiologia ostrych zespołów wieńcowych
Autor: Andrzej Kordas
Data: 18.05.2015
Źródło: Acute Coronary Syndromes in the Community; Sheila M. Manemann, MPH, Yariv Gerber, PhD, Alanna M. Chamberlain, PhD, MPH, Shannon M. Dunlay, MD, MSc, Malcolm R. Bell, MD, Allan S. Jaffe, MD, Susan A. Weston, MS, Jill M. Killian, BS, Jan Kors, PhD, V
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Schorzenia układu sercowo-naczyniowego stanowią dominującą przyczynę zgonów na świecie. W Stanach Zjednoczonych choroba niedokrwienna serca odpowiada za 1 na 6 zgonów ogółem.
Ostre zespoły wieńcowe klasyfikowane są jako zawał serca oraz niestabilna dławica piersiowa. Badacze z Mayo Clinic Hospital chcąc określić epidemiologię oraz wczesną śmiertelność związaną z ostrymi zespołami wieńcowymi przeanalizowali dane 144 248 pacjentów hospitalizowanych w Mayo Clinic Hospital w czasie od 1 stycznia 2005 roku do 31 grudnia 2010 roku. Zakwalifikowani do badania pacjenci byli obserwowani do momentu zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, aż do czerwca 2013 r.
Ostre zespoły wieńcowe dotyczyły 1244 osób w analizowanym przedziale czasowym. Niestabilną dławicę piersiową rozpoznano w 438 przypadkach (35%), natomiast zawał serca w 806 przypadkach (65%). Średni wiek pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi wyniósł 67.7±14.7 lat, a 59% (n=725) stanowili mężczyźni. Pacjenci, u których postawiono rozpoznanie niestabilnej dławicy piersiowej byli istotnie częściej obciążeni nadciśnieniem tętniczym, hiperlipidemią oraz niewydolnością serca w porównaniu z pacjentami z zawałem serca.
Współczynnik zachorowalności na ostre zespoły wieńcowe w roku 2005 wynosił 284/100 tys. mieszkańców, natomiast w roku 2010 184/100 tys. mieszkańców. Odnotowano zatem spadek zachorowalności wynoszący 38%. Trend ten dotyczył zarówno pacjentów z zawałem serca jak i tych z niestabilną dławicą piersiową. Najwyższy spadek zachorowalności odnotowano w populacji osób powyżej 80 roku życia.
Współczynnik wczesnej śmiertelności (określony jako zgon w ciągu 30 dni od momentu wystąpienia ostrego zespołu wieńcowego) wynosił 6,4% (n=78). Śmiertelność 30-dniowa była istotnie statystycznie wyższa w grupie pacjentów z zawałem serca (8,9%) w porównaniu z pacjentami z niestabilną dławicą piersiową (1,9%) [p<0,001].
W grupie pacjentów, którzy przeżyli 30 dni od momentu wystąpienia ostrego zespołu wieńcowego w obserwacji długofalowej odnotowano 265 zgonów, spośród których 103 (39%) były konsekwencją chorób układu sercowo-naczyniowego. Nie odnotowano statystycznie istotnej różnicy pomiędzy przeżyciem odległym (powyżej 30 dni) w roku 2005 oraz 2010. Śmiertelność w czasie jednego roku od wystąpienia ostrego zespołu wieńcowego nie różniła się istotnie pomiędzy grupą chorych z niestabilną dławicą piersiową (6,6%) oraz z zawałem serca (6,0%).
Ostre zespoły wieńcowe dotyczyły 1244 osób w analizowanym przedziale czasowym. Niestabilną dławicę piersiową rozpoznano w 438 przypadkach (35%), natomiast zawał serca w 806 przypadkach (65%). Średni wiek pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi wyniósł 67.7±14.7 lat, a 59% (n=725) stanowili mężczyźni. Pacjenci, u których postawiono rozpoznanie niestabilnej dławicy piersiowej byli istotnie częściej obciążeni nadciśnieniem tętniczym, hiperlipidemią oraz niewydolnością serca w porównaniu z pacjentami z zawałem serca.
Współczynnik zachorowalności na ostre zespoły wieńcowe w roku 2005 wynosił 284/100 tys. mieszkańców, natomiast w roku 2010 184/100 tys. mieszkańców. Odnotowano zatem spadek zachorowalności wynoszący 38%. Trend ten dotyczył zarówno pacjentów z zawałem serca jak i tych z niestabilną dławicą piersiową. Najwyższy spadek zachorowalności odnotowano w populacji osób powyżej 80 roku życia.
Współczynnik wczesnej śmiertelności (określony jako zgon w ciągu 30 dni od momentu wystąpienia ostrego zespołu wieńcowego) wynosił 6,4% (n=78). Śmiertelność 30-dniowa była istotnie statystycznie wyższa w grupie pacjentów z zawałem serca (8,9%) w porównaniu z pacjentami z niestabilną dławicą piersiową (1,9%) [p<0,001].
W grupie pacjentów, którzy przeżyli 30 dni od momentu wystąpienia ostrego zespołu wieńcowego w obserwacji długofalowej odnotowano 265 zgonów, spośród których 103 (39%) były konsekwencją chorób układu sercowo-naczyniowego. Nie odnotowano statystycznie istotnej różnicy pomiędzy przeżyciem odległym (powyżej 30 dni) w roku 2005 oraz 2010. Śmiertelność w czasie jednego roku od wystąpienia ostrego zespołu wieńcowego nie różniła się istotnie pomiędzy grupą chorych z niestabilną dławicą piersiową (6,6%) oraz z zawałem serca (6,0%).
