Ewerolimus: pierwszy lek w zaawansowanym nowotworze neuroendokrynnym trzustki, dla którego w badaniu klinicznym 3. fazy wykazano przeżycie całkowite ponad 3,5 roku
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 13.10.2014
Źródło: Yao J, Pavel M, Kunz T. 1132O - Everolimus (EVE) for the treatment of advanced pancreatic neuroendocrine tumors (pNET): Final overall survival (OS) results of a randomized, double-blind, placebo (PBO)-controlled, multicenter Phase III trial (RADIANT-3), E
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Afinitor wydłuża medianę przeżycia całkowitego, która wynosi 44 miesiące, co jest znaczącym klinicznie, ale nieistotnym statystycznie postępem. Nowotwór neuroendokrynny trzustki (ang. pancreatic neuroendocrine tumor, pNET) występuje u 2,2 na milion chorych rocznie, zaawansowana postać jest agresywną choroba, dla której istnieją bardzo ograniczone opcje terapeutyczne
Podczas kongresu ESMO w Madrycie przedstawiono wyniki dotyczące przeżycia całkowitego badania klinicznego 3. fazy porównującego doustne leczenie afinitorem (ewerolimusem) w połączeniu z najlepszym leczeniem objawowym (ang. best supportive care, BSC) z placebo z BSC u chorych z dobrze zróżnicowanym zaawansowanym i progresującym guzem neuroendokrynnym trzustki. Przeżycie całkowite było drugorzędowym punktem końcowym badania.
Wyniki badania klinicznego RADIANT-3 wykazały medianę OS wynoszącą 44,02 miesiąca (95% CI: 35,61, 51,75) w ramieniu z ewerolimusem i 37,68 miesiąca (95% CI: 29,14, 45,77) w ramieniu z placebo.
Różnica 6,34 miesiąca pomiędzy ramionami nie była istotna statystycznie (HR; 95% CI:0,73, 1,20;p=0,3000).
Profil bezpieczeństwa był zgodny ze znanym dotychczas profilem, nie pojawiły sie żadne nowe niespodziewane działania niepożądane. Najczęściej raportowanymi działaniami niepożądanymi (>=40%) w ramieniu z ewerolimusem w porównaniu do placebo były: zapalenie żołądka (53,9% vs. 13,3%), wysypka (52,5% vs. 15,8%), biegunka (48,0% vs. 23,6%) i zmęczenie (44,6% vs. 26,6%). Natomiast najczęstszymi działaniami niepożądanymi (>=40%) podczas fazy obserwacji w ramieniu z ewerolimusem było zapalenie żołądka (46,7%), biegunka (43,6%) i wysypka (40,0%)
Nowotwory neuroendokrynne trzustki wywodzą się z komórek wyspowych i moga wzrastać agresywnie. Większość chorych ma zaawansowaną chorobę w momencie diagnozy.
Dane zaprezentowane podczas ESMO są dojrzałymi danymi dotyczącymi OS. Wyniki analizy pierwotnej koncentrowały się na czasie wolnym od progresji choroby, którego mediana w przypadku zastosowania afinitoru wzrastała dwukrotnie). Dane te opublikowano w New England Journal of Medicine w lutym 2011 roku.
Badanie kliniczne RADIANT jest prospektywnym wieloośrodkowym, podwójnie zaślepionym, randomizowanym, kontrolowanym placebo. badaniem klinicznym 3. Fazy. Zasadnicza faza badania miała na celu ocenę skuteczności i bezpieczeństwa ewerolimusu w połączeniu z BSC u 410 chorych z zaawansowanym, nisko lub średniozróżnicowanym NET trzustki, zwanym również guzem wysp trzustkowych. Chorzy spełniajacy kryteria włączenia zostali losowo przydzieleni do grupy otrzymujacej doustnie ewerolimus w dawce 10 mg na dobę (n=207) bądź placebo (n-203), w obu ramionach leczeniu doustnemu towrzyszyło BSC. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas wolny od progresji choroby (progression free survival, PFS), a kluczowym drugorzędowym punktem końcowym badania był OS oraz bezpieczeństwo i tolerancja ewerolimusu.
Chorzy otrzymujący placebo, u których doszło do progresji choroby podczas zasadniczej fazy badania mogli być leczeni ewerolimusem. Po zakończeniu zasadniczej fazy badania, kiedy badanie zostało odślepione, chorym którzy otrzymywali placebo zaproponowano leczenie ewerolimusem.
W otwartej fazie badania chorzy kontynuowali leczenie ewerolimusem do progresji choroby udokumentowanej przez badacza. Chorzy przechodzili do fazy obserwacji, w której informacje dotyczące przeżycia zbierano co miesiąc.
W trakcie trwania badania 85% chorych przydzielonych poczatkowo do ramienia z placebo otrzymało ewerolimus.
W trakcie zaślepionej fazy badania zdarzenia niepożądane częściej raportowano w ramieniu z ewerolimusem niż w ramieniu z placebo odpowiednio (41,2% vs. 25,6%). Najczęściej zgłaszanymi zdarzeniami niepożądanymi w ramieniu z ewerolimusem była (3,9%), zapalenie płuc (3,4%), niedokrwistość (3,4%), ból brzucha (2,9%), duszność (2,9%), biegunka (2,5%), zator tętnicy płucnej (2,5%), astenia (2,5%) i odwodnienie (2.,5%). Częstość zdarzeń niepożądanych prowadzących do przerwania leczenia podczas fazy zaślepionej była wyższa w ramieniu z ewerolimusem (21,1%) w porównaniu do ramienia z placebo (5,9%). W otwartej fazie badania leczenie z powodu zdarzeń niepożądanych przerwało 23,6% chorych.
W momencie ostatecznej analizy danych dotyczących OS zanotowano 126 (60,9%) zgonów w ramieniu z ewerolimusem oraz 130 (64%) zgonów w ramieniu z placebo. Pomimo, że nie wykazano istotnej statystycznie różnicy w zakresie OS, wykazano korzyść z zastosowania ewerolimusu. Mediana OS uległa klinicznie istotnemu wydłużeniu o 6,34 miesiąca w porównaniu do ramienia z placebo. Korzyści w zakresie OS są zgodne ze statystycznie istotną korzyścią wynoszącą 6,44 miesiąca w zakresie PFS wykazaną podczas analizy pierwotnej (HR 0,35; 95% CI: 0,27-0,45; p<0,001).
Wyniki badania klinicznego RADIANT-3 wykazały medianę OS wynoszącą 44,02 miesiąca (95% CI: 35,61, 51,75) w ramieniu z ewerolimusem i 37,68 miesiąca (95% CI: 29,14, 45,77) w ramieniu z placebo.
Różnica 6,34 miesiąca pomiędzy ramionami nie była istotna statystycznie (HR; 95% CI:0,73, 1,20;p=0,3000).
Profil bezpieczeństwa był zgodny ze znanym dotychczas profilem, nie pojawiły sie żadne nowe niespodziewane działania niepożądane. Najczęściej raportowanymi działaniami niepożądanymi (>=40%) w ramieniu z ewerolimusem w porównaniu do placebo były: zapalenie żołądka (53,9% vs. 13,3%), wysypka (52,5% vs. 15,8%), biegunka (48,0% vs. 23,6%) i zmęczenie (44,6% vs. 26,6%). Natomiast najczęstszymi działaniami niepożądanymi (>=40%) podczas fazy obserwacji w ramieniu z ewerolimusem było zapalenie żołądka (46,7%), biegunka (43,6%) i wysypka (40,0%)
Nowotwory neuroendokrynne trzustki wywodzą się z komórek wyspowych i moga wzrastać agresywnie. Większość chorych ma zaawansowaną chorobę w momencie diagnozy.
Dane zaprezentowane podczas ESMO są dojrzałymi danymi dotyczącymi OS. Wyniki analizy pierwotnej koncentrowały się na czasie wolnym od progresji choroby, którego mediana w przypadku zastosowania afinitoru wzrastała dwukrotnie). Dane te opublikowano w New England Journal of Medicine w lutym 2011 roku.
Badanie kliniczne RADIANT jest prospektywnym wieloośrodkowym, podwójnie zaślepionym, randomizowanym, kontrolowanym placebo. badaniem klinicznym 3. Fazy. Zasadnicza faza badania miała na celu ocenę skuteczności i bezpieczeństwa ewerolimusu w połączeniu z BSC u 410 chorych z zaawansowanym, nisko lub średniozróżnicowanym NET trzustki, zwanym również guzem wysp trzustkowych. Chorzy spełniajacy kryteria włączenia zostali losowo przydzieleni do grupy otrzymujacej doustnie ewerolimus w dawce 10 mg na dobę (n=207) bądź placebo (n-203), w obu ramionach leczeniu doustnemu towrzyszyło BSC. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas wolny od progresji choroby (progression free survival, PFS), a kluczowym drugorzędowym punktem końcowym badania był OS oraz bezpieczeństwo i tolerancja ewerolimusu.
Chorzy otrzymujący placebo, u których doszło do progresji choroby podczas zasadniczej fazy badania mogli być leczeni ewerolimusem. Po zakończeniu zasadniczej fazy badania, kiedy badanie zostało odślepione, chorym którzy otrzymywali placebo zaproponowano leczenie ewerolimusem.
W otwartej fazie badania chorzy kontynuowali leczenie ewerolimusem do progresji choroby udokumentowanej przez badacza. Chorzy przechodzili do fazy obserwacji, w której informacje dotyczące przeżycia zbierano co miesiąc.
W trakcie trwania badania 85% chorych przydzielonych poczatkowo do ramienia z placebo otrzymało ewerolimus.
W trakcie zaślepionej fazy badania zdarzenia niepożądane częściej raportowano w ramieniu z ewerolimusem niż w ramieniu z placebo odpowiednio (41,2% vs. 25,6%). Najczęściej zgłaszanymi zdarzeniami niepożądanymi w ramieniu z ewerolimusem była (3,9%), zapalenie płuc (3,4%), niedokrwistość (3,4%), ból brzucha (2,9%), duszność (2,9%), biegunka (2,5%), zator tętnicy płucnej (2,5%), astenia (2,5%) i odwodnienie (2.,5%). Częstość zdarzeń niepożądanych prowadzących do przerwania leczenia podczas fazy zaślepionej była wyższa w ramieniu z ewerolimusem (21,1%) w porównaniu do ramienia z placebo (5,9%). W otwartej fazie badania leczenie z powodu zdarzeń niepożądanych przerwało 23,6% chorych.
W momencie ostatecznej analizy danych dotyczących OS zanotowano 126 (60,9%) zgonów w ramieniu z ewerolimusem oraz 130 (64%) zgonów w ramieniu z placebo. Pomimo, że nie wykazano istotnej statystycznie różnicy w zakresie OS, wykazano korzyść z zastosowania ewerolimusu. Mediana OS uległa klinicznie istotnemu wydłużeniu o 6,34 miesiąca w porównaniu do ramienia z placebo. Korzyści w zakresie OS są zgodne ze statystycznie istotną korzyścią wynoszącą 6,44 miesiąca w zakresie PFS wykazaną podczas analizy pierwotnej (HR 0,35; 95% CI: 0,27-0,45; p<0,001).
