Fenomen anarchicznej ręki – zaburzenia intencjonalności ruchu dowolnego

W niniejszej pracy autorki szerzej prezentują koncepcję wyróżniającą termin anarchiczna ręka (anarchic hand – AH) dla oznaczenia wystąpienia złożonych działań kończyny poza intencją chorego. Ruchom tym nie towarzyszy jednak poczucie obcości kończyny, stanowiące definicyjną cechę fenomenu obcej ręki. W zjawisku anarchicznej ręki kluczowa jest dysocjacja prawidłowych (pod względem praksyjnym) ruchów od możliwości zarządzania nimi przez podmiot, czyli od intencjonalności działania. Szukając wyjaśnienia patomechanizmu omawianego fenomenu, rozważa się przede wszystkim hipotezę zakładającą zróżnicowanie funkcjonalne kory przedruchowej. System przedruchowy boczny jest zaangażowany w ruchy stanowiące bezpośrednią odpowiedź na bodźce z otoczenia, natomiast system przedruchowy przyśrodkowy, strukturalnie odpowiadający dodatkowemu polu ruchowemu (supplementary motor area – SMA), może pełnić zasadniczą funkcję w regulacji świadomej, wolicjonalnej aktywności ruchowej. Omawiane w niniejszym artykule badania eksperymentalne wspierają hipotezę dysocjacji reakcji odruchowych od reakcji dowolnych jako głównego mechanizmu AH; zwracają także uwagę na związek objawu anarchicznej ręki z procesami uwagowymi. Niewykluczone, że kontrola celowej aktywności człowieka (w tym reakcji ruchowych kończyn; nieprawidłowych w przypadku AH) należy do nadrzędnego systemu nadzorującego, modalnie niespecyficznego. Analizowany w niniejszej pracy problem obecnie nie jest zjawiskiem w pełni wyjaśnionym, brak również standardów w zakresie terapii pacjentów doświadczających AH, choć pojawiają się nieliczne opisy prób rehabilitacji tych chorych.

Więcej na Neuropsychiatria i Neuropsychologia