Flora jelitowa warunkuje przeciwnowotworowe działanie cyklofosfamidu

W 2004 r. wykazano, że cyklofosfamid stosowany w dużych dawkach wywołuje działanie cytotoksyczne oraz immunosupresyjne, a w małych dawkach hamuje rozwój nowych naczyń i ma właściwości immunostymulujące [1]. Viaud i wsp. postawili hipotezę, zgodnie z którą działanie cyklofosfamidu jest zależne od flory jelitowej. W celu jej weryfikacji przeprowadzili oni badania w modelach zwierzęcych nowotworzenia. Wyniki prac Viaud i wsp. zostały opublikowane 22 listopada 2013 r. w Science. Stwierdzono, że podawanie cyklofosfamidu wpływało na skład flory jelitowej. Ponadto, zaobserwowano przemieszczanie niektórych gatunków bakterii Gram-dodatnich do węzłów chłonnych. Viaud i wsp. opisali związany z obecnością tych mikroorganizmów w tkankach układu limfatycznego wzrost liczby limfocytów T typu TH1 oraz pomocniczych (pTH17). U myszy, których flora jelitowa była zmniejszona antybiotykoterapią lub nieobecna, nowotwór nie wykazywał reakcji na leczenie cyklofosfamidem. Autorzy wykazali, że podanie tym myszom limfocytów pTH17 prowadziło do częściowego przywrócenia skuteczności cyklofosfamidu. Uzyskane w badaniu informacje wskazują na rolę flory jelitowej w formowaniu reakcji układu odpornościowego skierowanych przeciw nowotworom.
[1] Nicolini A, Mancini P, Ferrari P, i wsp. Oral dose cyclophosphamide in metastatic hormone refractory prostate cancer (MHRPC). Biomed Parmacother 2004; 58(8):447–50.