Gemtuzumab skuteczny w uzupełnieniu chemioterapii ostrej białaczki szpikowej

Gemtuzumab jest przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciw receptorowi CD33, który znajduje się w błonie komórek linii mieloidalnej. W 2000 roku lek został zarejestrowany przez amerykańską agencję FDA w terapii nawrotu ostrej białaczki szpikowej (AML) u osób w wieku powyżej 60 lat, u których nie można zastosować środków cytotoksycznych. Dodatkowe badanie (SWOG nr S0106) dotyczące bezpieczeństwa leku zostało przerwane ze względu na brak korzyści i czterokrotnie większą liczbę zgonów w grupie przyjmującej gemtuzumab. Lek został wycofany z amerykańskiego rynku w 2010 r.

Na stronie internetowej The Lancet Oncology ukazał się w zeszłym tygodniu artykuł przedstawiający wyniki otwartego badania trzeciej fazy z randomizacją, w którym porównano skuteczność i bezpieczeństwo gentuzumabu podawanego w 5 infuzjach po 3 mg/m2 w uzupełnieniu standardowej chemioterapii u nowych chorych z ostrą białaczką szpikową (wiek od 50 do 70 lat). Gemtuzumab podawano w trakcie indukcji (1, 4 i 7 dzień) oraz na początku dwóch cykli chemioterapii. Zarówno grupa badana, jak i kontrolna, liczyły po 140 pacjentów. Przeżycie wolne od zdarzeń (EFS) po 2 latach w grupie leczonej gentuzumabem osiągnęło 40.8% chorych względem 17.1% w grupie kontrolnej. Bez nawrotu dwa lata przeżyło odpowiednio 50.3% i 22.7% pacjentów. Hematologiczne działania niepożądane nie wpłynęły na śmiertelność w grupie badanej (częstość występowania: 16% względem 3% w grupie kontrolnej). Castaigne i wsp. używają wyrażenia „niższe frakcjonowane dawki”, żeby podkreślić różnicę w sposobie podawania gemtuzumabu, który zdaje się mieć ważne znaczenie dla uzyskiwanych wyników leczenia. Publikacja będzie stanowiła argument na rzecz dalszej analizy przydatności gemtuzumabu w leczeniu nowych przypadków ostrej białaczki szpikowej.