Genetycznie uwarunkowane niskie stężenie witaminy D związane z większą śmiertelnością

Analiza trzech dużych badań kohorotowych przeprowadzona przez Afzal i wsp. miała na celu zbadanie zależności między genetycznie uwarunkowanym stężeniem 25-hydroksywitaminy D we krwi a częstością zgonów z różnych przyczyn.

Dla celów obserwacji wykorzystano fakt wpływu wariantów występujących w genach DHCR7 i CYP2R1 na stężenie 25-hydroksywitaminy D w osoczu. Liczba osób zapisanych w kohortach wynosiła 95 766. Mediany długości okresów obserwacyjnych wynosiły od 5 do 19 lat; w tym czasie zmarło 10 349 spośród badanych osób. Analizy statystyczne wykonano porównując częstość występowania punktów końcowych pomiędzy osobami o danym stężeniu 25-hydroksywitaminy D w osoczu krwi i tymi, u których stężenie to było o 20 nmol/L mniejsze. Po uwzględnieniu potencjalnych czynników zakłócających stwierdzono, że mniejsze stężenie witaminy D we krwi było związane z większą śmiertelnością ze wszystkich przyczyn (iloraz ryzyka HR = 1,19; 95% przedział ufności CI 1,14-1,25), z przyczyn sercowo-naczyniowych (HR = 1,18; 95% CI 1,09-1,28) i nowotworów (HR = 1,12; 95% CI 1,03-1,22). Największą zależność zaobserwowano dla przyczyn zgonu innych niż sercowo-naczyniowe i związane z nowotworzeniem (HR = 1,27; 95% CI 1,15-1,40). Genetycznie uwarunkowane mniejsze stężenie witaminy D było związane z większą śmiertelnością ze wszystkich przyczyn (HR = 1,21; 95% CI 1,11-1,31) oraz z powodu nowotworów (HR = 1,43; 95% CI 1,02-1,99), ale nie z przyczyn sercowo-naczyniowych (HR = 0,77; 95% CI 0,55-1,08). Podsumowując uzyskane wyniki Afzal i wsp. napisali, że genetycznie uwarunkowane małe stężenie witaminy D we krwi powiązali w swoim badaniu z większą śmiertelnością, w tym ze zgonami z powodu nowotworów i przyczyn inne niż sercowo-naczyniowe. Uznali, że jest to spójne z wcześniejszymi doniesieniami, natomiast wnioski dotyczące znaczenia witaminy D dla rozwoju chorób sercowo-naczyniowych mogą wynikać z wpływu czynników zakłócających.