Jak rozpoznać zawał rdzenia kręgowego?
Autor: Aleksandra Lang
Data: 08.08.2019
Źródło: jamanetwork.com/journals/jamaneurology/fullarticle/2702589?guestAccessKey=4e585328-1784-416f-bdb7-cadf51c48d38
Przemysław Zakowicz
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Spontaniczny udar rdzenia kręgowego pozostaje nadal zagadką diagnostyczną. Z uwagi na obraz kliniczny, przypominający poprzeczne zapalenie, bardzo często jest on przeoczony w diagnostyce różnicowej.
Z uwagi na anatomiczną lokalizację niedokrwienia wyróżnia się: zespół tętnicy przedniej rdzenia kręgowego (anterior spinal artery syndrome) oraz zespół tętnicy tylnej rdzenia kręgowego (posteriori spinal artery syndrome). W obrębie tego narządu, jak w całym ośrodkowym układzie nerwowym, dochodzi również do przemijających epizodów niedokrwiennych (TIA, transient ischaemic attacks).
Spektrum objawowe, wynikające z niedokrwienia obejmuje: porażenia połowiczne oraz czterokończynowe (początkowo wiotkie następnie spastyczne), zaburzenia czucia oraz zaburzenia w obrębie autonomicznego układu nerwowego ( kontrola zwieraczy, wstrząs neurogenny).
Przyczyny udaru niedokrwiennego mają związek z każdą patologią naczyniową prowadzącą do odcięcia przepływu krwi w obrębie tętnic zaopatrujących rdzeń kręgowy i tak są to: miażdżyca oraz arteropatia cukrzycowa, zabiegi chirurgiczne w obrębie aorty, zapalenia naczyń (w tym te spowodowane krętkiem kiły).
Zespół klinicystów Zalewski et al. po przeprowadzeniu analizy 133 przypadków spontanicznego zawału rdzenia kręgowego opracował kryteria diagnostyczne tej choroby na podstawie obrazu klinicznego, badań radiologicznego oraz płynu mózgowo-rdzeniowego. Prezentujemy je poniżej :
1. Ostra mielopatia nieurazowa (niepoprzedzona postępującym zaburzeniem funkcji rdzenia), rozwijająca maksymalne spektrum objawów (nadir) w ciągu 12 godzin.
2. Obraz radiologiczny MRI:
a. Brak dowodów na kompresję rdzenia kręgowego
b. Hiperintensywna zmiana wewnątrz rdzenia kręgowego w sekwencji T2
c. Widoczne ograniczenie dyfuzji w sekwencji DWI, towarzyszący zawał trzonu kręgowego, widoczna amputacja bądź ograniczenie przepływu w tętnicy zaopatrującej dany obszar.
3. Brak markerów zapalnych w obrębie płynu mózgowo- rdzeniowego
4. Brak innej, bardziej prawdopodobnej diagnozy
Na podstawie powyższych kryteriów możliwa jest również ocena, czy zawał ma związek z wykonanym zabiegiem, czy jest to wyłącznie postać spontaniczna.
Spektrum objawowe, wynikające z niedokrwienia obejmuje: porażenia połowiczne oraz czterokończynowe (początkowo wiotkie następnie spastyczne), zaburzenia czucia oraz zaburzenia w obrębie autonomicznego układu nerwowego ( kontrola zwieraczy, wstrząs neurogenny).
Przyczyny udaru niedokrwiennego mają związek z każdą patologią naczyniową prowadzącą do odcięcia przepływu krwi w obrębie tętnic zaopatrujących rdzeń kręgowy i tak są to: miażdżyca oraz arteropatia cukrzycowa, zabiegi chirurgiczne w obrębie aorty, zapalenia naczyń (w tym te spowodowane krętkiem kiły).
Zespół klinicystów Zalewski et al. po przeprowadzeniu analizy 133 przypadków spontanicznego zawału rdzenia kręgowego opracował kryteria diagnostyczne tej choroby na podstawie obrazu klinicznego, badań radiologicznego oraz płynu mózgowo-rdzeniowego. Prezentujemy je poniżej :
1. Ostra mielopatia nieurazowa (niepoprzedzona postępującym zaburzeniem funkcji rdzenia), rozwijająca maksymalne spektrum objawów (nadir) w ciągu 12 godzin.
2. Obraz radiologiczny MRI:
a. Brak dowodów na kompresję rdzenia kręgowego
b. Hiperintensywna zmiana wewnątrz rdzenia kręgowego w sekwencji T2
c. Widoczne ograniczenie dyfuzji w sekwencji DWI, towarzyszący zawał trzonu kręgowego, widoczna amputacja bądź ograniczenie przepływu w tętnicy zaopatrującej dany obszar.
3. Brak markerów zapalnych w obrębie płynu mózgowo- rdzeniowego
4. Brak innej, bardziej prawdopodobnej diagnozy
Na podstawie powyższych kryteriów możliwa jest również ocena, czy zawał ma związek z wykonanym zabiegiem, czy jest to wyłącznie postać spontaniczna.
