Leki hipotensyjne nie przedłużają życia pacjentom z cukrzycą i chorobą nerek
Autor: Andrzej Kordas
Data: 05.06.2015
Źródło: Comparative efficacy and safety of blood pressure-lowering agents in adults with diabetes and kidney disease: a network meta-analysis; The Lancet; Suetonia C Palmer, PhD, Dimitris Mavridis, PhD, Eliano Navarese, PhD, Prof Jonathan C Craig, PhD, Prof Marce
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Niezależnie od tego czy leki hipotensyjne stosowane są w monoterapii, czy w leczeniu skojarzonym nie wykazano, aby przedłużały one życie pacjentom chorującym na cukrzycę i chorobę nerek. Świadczą o tym wyniki metaanalizy przeprowadzonej przez Suetonie Palmer i wsp., opublikowanej na łamach The Lancet.
Badacze przeanalizowali 157 publikacji traktujących na temat leków obniżających ciśnienie tętnicze, obejmujących w sumie grupę 43 256 chorujących na nefropatię cukrzycową i przewlekłą chorobę nerek.
Uzyskane wyniki wskazują, iż żaden schemat leczenia hipotensyjnego u tych pacjentów nie przedłuża w sposób istotny przeżycia w porównaniu z placebo. Iloraz szans (odds ratio) wahał się od 0.36 (95% CI 0.12 - 1.05) w przypadku stosowania ACEI z blokerem kanału wapniowego, do 5.13 (95% CI 0.81 - 32.4) dla monoterapii β-blokerem. Udowodniono natomiast skuteczność w przeciwdziałaniu progresji do schyłkowej niewydolności nerek w przypadku łącznego stosowania ARB i ACEI w porównaniu z placebo (OR 0.62 (95% CI 0.43 - 0.90). Jednakże leczenie skojarzone ARB z ACEI wiązało się z istotnie wyższym ryzykiem rozwoju hiperkalemii i ostrej niewydolności nerek (OR 2.69, 95% CI 0.97–7.47 dla hiperkalemii; 2.69, 0.98–7.38 dla ostrej niewydolności nerek). Leczenie 1000 pacjentów rocznie za pomocą ACEI i ARB, wiąże się z trzema przypadkami schyłkowej niewydolności nerek mniej, kosztem 38 przypadków ostrej niewydolności nerek oraz 65 przypadków hiperkalemii.
Ryzyko rozwoju przewlekłej niewydolności nerek było zmniejszone również w przypadku monoterapii ACEI (OR 0.71; 95% CI 0.51 - 1.01), ARB (OR 0.77; 95% CI 0.65 - 0.92) lub inhibitorami endoteliny (OR 0.71; 95% CI 0.44 - 1.14).
Podsumowując, nie wykazano by jakikolwiek schemat leczenia hipotensyjnego wiązał się ze zwiększonym przeżyciem dorosłych pacjentów z cukrzycą i chorobą nerek. Udowodniono jednakże, że zarówno w monoterapii, jak i w leczeniu skojarzonym ACEI oraz ARB skutecznie zapobiegają progresji choroby do schyłkowej fazy niewydolności nerek. Przy zalecaniu leczenia skojarzonego tymi lekami należy jednak mieć na uwadze zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, tj. hiperkalemii oraz ostrej niewydolności nerek
Uzyskane wyniki wskazują, iż żaden schemat leczenia hipotensyjnego u tych pacjentów nie przedłuża w sposób istotny przeżycia w porównaniu z placebo. Iloraz szans (odds ratio) wahał się od 0.36 (95% CI 0.12 - 1.05) w przypadku stosowania ACEI z blokerem kanału wapniowego, do 5.13 (95% CI 0.81 - 32.4) dla monoterapii β-blokerem. Udowodniono natomiast skuteczność w przeciwdziałaniu progresji do schyłkowej niewydolności nerek w przypadku łącznego stosowania ARB i ACEI w porównaniu z placebo (OR 0.62 (95% CI 0.43 - 0.90). Jednakże leczenie skojarzone ARB z ACEI wiązało się z istotnie wyższym ryzykiem rozwoju hiperkalemii i ostrej niewydolności nerek (OR 2.69, 95% CI 0.97–7.47 dla hiperkalemii; 2.69, 0.98–7.38 dla ostrej niewydolności nerek). Leczenie 1000 pacjentów rocznie za pomocą ACEI i ARB, wiąże się z trzema przypadkami schyłkowej niewydolności nerek mniej, kosztem 38 przypadków ostrej niewydolności nerek oraz 65 przypadków hiperkalemii.
Ryzyko rozwoju przewlekłej niewydolności nerek było zmniejszone również w przypadku monoterapii ACEI (OR 0.71; 95% CI 0.51 - 1.01), ARB (OR 0.77; 95% CI 0.65 - 0.92) lub inhibitorami endoteliny (OR 0.71; 95% CI 0.44 - 1.14).
Podsumowując, nie wykazano by jakikolwiek schemat leczenia hipotensyjnego wiązał się ze zwiększonym przeżyciem dorosłych pacjentów z cukrzycą i chorobą nerek. Udowodniono jednakże, że zarówno w monoterapii, jak i w leczeniu skojarzonym ACEI oraz ARB skutecznie zapobiegają progresji choroby do schyłkowej fazy niewydolności nerek. Przy zalecaniu leczenia skojarzonego tymi lekami należy jednak mieć na uwadze zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, tj. hiperkalemii oraz ostrej niewydolności nerek
