NICE zatwierdza fenfluraminę w leczeniu zespołu Lennoxa-Gastauta

Narodowy Instytut Zdrowia i Doskonałości Klinicznej Wielkiej Brytanii (NICE) wydał ostateczny projekt wytycznych zalecających fenfluraminę (Fintepla) w leczeniu napadów padaczkowych związanych z zespołem Lennoxa-Gastauta. Zalecenie dotyczy pacjentów w wieku co najmniej 2 lat.

Fenfluramina została zatwierdzona jako dodatek do innych leków przeciwdrgawkowych. Jej stosowanie jest uzależnione od osiągnięcia minimum 30 proc. redukcji napadów podczas dwuletnich badań kontrolnych. Lek musi być również dostępny ze zniżką w ramach umowy handlowej z National Health Service (NHS) England.

Decyzja ta jest następstwem odwołania od pierwotnej decyzji NICE o odrzuceniu fenfluraminy w kwietniu 2024 r. W pierwotnej decyzji powoływano się na niepewność co do jej skuteczności klinicznej w porównaniu z kannabidiolem (Epidyolex) i klobazamem, a także na obawy dotyczące opłacalności.

Podczas gdy skuteczność porównawcza pozostaje niejasna, NICE uchyliło swoją decyzję po ponownej ocenie danych dotyczących kosztów. Zaktualizowana analiza sugerowała, że oba schematy leczenia mają podobne koszty, przy czym fenfluramina potencjalnie jest opcją przystępniejszą cenowo.

Stephen Powis, MBA, PhD, krajowy dyrektor medyczny NHS England, argumentował w komunikacie prasowym: „Fenfluramina będzie stanowić istotną alternatywę dla osób, które nie tolerują istniejącego leczenia na bazie konopi”.

Zespół Lennoxa-Gastauta to przewlekła, oporna na leczenie forma padaczki, która zwykle zaczyna się przed 8. rokiem życia. Charakteryzuje się wyraźnym wzorcem elektroencefalogramu i opóźnieniem rozwojowym lub upośledzeniem funkcji poznawczych.

U pacjentów często występują napady padaczkowe, w tym napady padaczkowe z utratą przytomności, które powodują utratę napięcia mięśniowego i ich usztywnienie, a także uogólnione napady toniczno-kloniczne, które obejmują skurcze mięśni i utratę przytomności.

W Anglii na padaczkę choruje około 60 tys. dzieci, a szacuje się, że u 1–2 proc. z nich występuje zespół Lennoxa-Gastauta.

Fenfluramina działa poprzez zwiększanie pozakomórkowego poziomu serotoniny i działa jako serotoninergiczny agonista receptora 5-hydroksytryptaminy 2 i antagonista receptora sigma-1. Sposób, w jaki lek wywołuje działanie przeciwpadaczkowe, pozostaje niejasny.

Podstawowe dowody na skuteczność fenfluraminy pochodzą z badania 1601, randomizowanego badania kontrolnego fazy III, obejmującego 247 pacjentów w wieku 2–35 lat z zespołem Lennoxa-Gastauta. Uczestnicy zaczęli od 0,2 mg/kg/dzień fenfluraminy. Po miesiącu dawki dostosowywano w zależności od skuteczności i tolerancji, następnie oceniano co 3 miesiące. Pacjenci byli leczeni przez medianę 364 dni. Prawie 90 proc. pacjentów otrzymywało 2–4 równoczesne leki przeciwdrgawkowe.

Wyniki wykazały 28,6-proc. redukcję miesięcznej częstości napadów padaczkowych. Ponadto 31,1 proc. pacjentów doświadczyło redukcji o ponad 50,0 proc. napadów padaczkowych. Inne typy napadów również się zmniejszyły, ze średnią redukcją o 45,9 proc. dla napadów bez padaczkowych i 48,8 proc. dla uogólnionych napadów toniczno-klonicznych.

Około 36 proc. opiekunów i badaczy oceniło stan pacjentów jako znacznie lepszy w skali ogólnego wrażenia poprawy klinicznej.

Najczęstsze działania niepożądane obejmowały zmniejszony apetyt i zmęczenie. W badaniu nie odnotowano przypadków choroby zastawkowej serca ani nadciśnienia tętniczego płucnego.

Fenfluramina jest doustnym płynnym lekiem. W charakterystyce produktu leczniczego zaleca się rozpoczęcie od 0,2 mg/kg/dzień i stopniowe zwiększanie do dawki podtrzymującej 0,7 mg/lg/dzień w dniu 14. Maksymalna zalecana dawka wynosi 26 mg, gdy jest przyjmowana bez stiripentolu, i 17 mg, gdy jest przyjmowana z nim.