Obniżenie cholesterolu nie-HDL ważnym celem terapii statynami

Boekholdt i wsp. przeprowadzili metaanalizę mającą na celu określenie zależności między cholesterolem lipoprotein niskiej gęstości (LDL-C), lipoprotein innych niż o dużej gęstości (nie-HDL-C) i apolipoproteiny B (apoB) a ryzykiem zdarzeń sercowo-naczyniowych u pacjentów leczonych statynami.

Zestaw danych stanowiły informacje dotyczące 62,154 pacjentów, którzy brali udział w 8 badaniach klinicznych przeprowadzonych w latach 1994-2008. Spośród nich, 38,153 przyjmowało statyny. Wśród tych chorych w ciągu roku wystąpiło 1,836 zawałów serca (5%), w tym 158 ze skutkiem śmiertelnym, 1029 udarów mózgu i 615 innych zgonów wynikających z chorób tętnic wieńcowych. Pod uwagę wzięto również hospitalizacje z powodu niestabilnej dławicy piersiowej. Badacze poszukiwali parametru, którego zmiana w okresie roku najlepiej korelowałaby ze spadkiem ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych. Za główny wskaźnik mający przewidywać związek parametru laboratoryjnego z wynikami klinicznymi przyjęto iloraz ryzyka (HR) na każdą wartość odchylenia standardowego (SD). Wzrost o 1 SD cholesterolu nie-HDL był najsilniej związany z poważnymi zdarzeniami sercowo-naczyniowymi (wzrost ryzyka HR razy 1.16, tj. o 16%). Zarówno dla apoB, jak i LDL-C obliczony HR był podobny (odpowiednio 1.14 i 1.13). Uzyskane wyniki sugerują, że lepszym niż obniżenie cholesterolu LDL celem w terapii statyn może być obniżenie całości cholesterolu innego niż HDL (nie-HDL-C). Omawiany artykuł został opublikowany w Journal of the American Medical Association (JAMA) 28 marca br.