Porównanie ablacji i leków przeciwarytmicznych w leczeniu napadowego migotania przedsionków

Morillo i wsp. przeprowadzili eksperyment, którego celem było porównanie skuteczności ablacji prądem o częstotliwości radiowej i stosowania leków przeciwarytmicznych jako terapii pierwszego rzutu napadowego migotania przedsionków. W ramach badania 127 pacjentów, którzy wcześniej nie byli leczeni z powodu migotania przedsionków, przydzielonych zostało do jednej z dwóch badanych grup. Długość okresu obserwacyjnego wynosiła 2 lata. Jako punkt końcowy zdefiniowano czas do zarejestrowania pierwszego epizodu tachyarytmii trwającego co najmniej pół minuty. Mierzono również nasilenie objawów oraz wpływ migotania przedsionków na jakość życia. Należy dodać, że 43% pacjentów leczonych farmakologicznie po roku trwania badania przeszło ablację. Główny punkt końcowy wystąpił u 54% pacjentów leczonych ablacją i 72% pacjentów przyjmujących leki przeciwarytmiczne (iloraz ryzyka HR = 0.56, 95% przedział ufności 0.35-0.90; p = 0.03). Wśród chorych leczonych ablacją odnotowano 4 przypadki tamponady serca. Nawrót objawów migotania przedsionków stwierdzono u 47% chorych po ablacji i u 59% przyjmujących leki (p = 0.03). Autorzy stwierdzili, że w porównaniu z farmakoterapią ablacja była związana z mniejszym odsetkiem nawrotów tachyarytmii w okresie 2 lat. Jednocześnie podkreślili oni, że odsetek ten w obu badanych grupach był duży.