Powysiłkowe zmiany prędkości fali tętna u pacjentów z samoistnym nadciśnieniem tętniczym
Autor: Anita Jóźwiak
Data: 13.08.2014
Źródło: Eugenia Gkaliagkousi,Eleni Gavriilaki, Barbara Nikolaidou, George Triantafyllou, Stella Douma: Exercise-Induced Pulse Wave Velocity Changes in Untreated Patients With Essential Hypertension: The Effect of an Angiotensin Receptor Antagonist. J Clin Hyperte
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
W ciągu ostatnich dziesięcioleci, znaczenie aktywności fizycznej w samoistnym nadciśnieniu tętniczym (EH) zostało dokładnie zbadane .Wyniki większości badań wskazują aktywność fizyczną jako główny modyfikowalny czynnik, który może przyczynić się do uzyskania optymalnego ciśnienia tętniczego (BP) oraz poprawy kontroli nadciśnienia tętniczego. Gkaliagkousi i wsp. zbadali wpływ intensywnego wysiłku na sztywność naczyniową u młodych chorych z nieleczonym, niedawno zdiagnozowanym nadciśnieniem tętniczym stopnia I (UH), w porównaniu z osobami normotensyjnymi (NT) . Celem dodatkowym było określenie wpływu leczenia hipotensyjnego na to zjawisko.
W ciągu ostatnich dziesięcioleci, znaczenie aktywności fizycznej w samoistnym nadciśnieniu tętniczym (EH) zostało dokładnie zbadane .Wyniki większości badań wskazują aktywność fizyczną jako główny modyfikowalny czynnik, który może przyczynić się do uzyskania optymalnego ciśnienia tętniczego (BP) oraz poprawy kontroli nadciśnienia tętniczego. Niektóre dane wskazują, że u osób z obiciążonym wywiadem sercowo- naczyniowym, nagły, spowodowany wysiłkiem fiycznym, wzrost BP może być szkodliwy, sugerując udział potencjalnie niekorzystnych mechanizmów , uruchamianych w odpowiedzi na ćwiczenia.
Zwiększona prędkość fali tętna (PWV)- marker sztywności naczyń, stanowi jedno z głównych powikłań wysokiego BP. Literatura postuluje rolę PWV, jako dobrego predyktora zdarzeń sercowo-naczyniowych, wskazując również na dobrą kolerację wskaźnika z uszkodzeniami narządowymi w przebiegu HTA. Gkaliagkousi i wsp. zbadali wpływ intensywnego wysiłku na sztywność naczyniową u młodych chorych z nieleczonym, niedawno zdiagnozowanym nadciśnieniem tętniczym stopnia I (UH), w porównaniu z osobami normotensyjnymi (NT) . Celem dodatkowym było określenie wpływu leczenia hipotensyjnego na to zjawisko. W pierwszej części badania uczestniczyło 25 chorych z samoistnym nadciśnieniem tętniczym i 15 osób z prawidłowymi wartościami BP. Pacjentów, którzy otrzymywali leczenie hipotensyjne, zostali zakwalifikowano do drugiej cześći eksperymentu i poddano ponownej ocenie po 3-miesięcznym okresie leczenia z zastosowaniem blokera receptora angiotensyny II. Aortalną prędkość fali tętna (PWV) oceniano na początku badania, przy maksymalnym ruchu, oraz w 10, 30 i 60 minutach po wysiłku.
U pacjentów UH, PWV znacznie wzrosła w trakcie maksymalnego wysiłku , jak i w 10 i 30 minucie po wysiłku, pomimo powrotu BP do wratości wyjściowych. U pacjentów NT nie obserwowano żadnych znaczących zmian PWV . Po leczeniu obserwowano niższe poziomy PWV u pacjentów UH, podobne do tych pacjentów normotensyjnych. Autorzy badania wnioskują , że sztywność tętnic jest osłabiona po okresie wysokiej intensywności fizycvznej, nawet we wczesnym stadium nadciśnienia. Leczenie przeciwnadciśnieniowe poprawia ten efekt.
Wpływ wysiłku na zmiany sztywności naczyń pozostawia znaczną lukę na polu znaczenia klinicznego, w szczególności u pacjentów z nadciśnieniem i innymi chorobami sercowo-naczyniowymi, w których sztywność tętnic odgrywa ważną rolę. Tak więc, konieczne są dalsze badania w celu lepszego zbadania tego zjawiska i określenia korzyści z zastosowania różnych środków przeciwnadciśnieniowych.
Zwiększona prędkość fali tętna (PWV)- marker sztywności naczyń, stanowi jedno z głównych powikłań wysokiego BP. Literatura postuluje rolę PWV, jako dobrego predyktora zdarzeń sercowo-naczyniowych, wskazując również na dobrą kolerację wskaźnika z uszkodzeniami narządowymi w przebiegu HTA. Gkaliagkousi i wsp. zbadali wpływ intensywnego wysiłku na sztywność naczyniową u młodych chorych z nieleczonym, niedawno zdiagnozowanym nadciśnieniem tętniczym stopnia I (UH), w porównaniu z osobami normotensyjnymi (NT) . Celem dodatkowym było określenie wpływu leczenia hipotensyjnego na to zjawisko. W pierwszej części badania uczestniczyło 25 chorych z samoistnym nadciśnieniem tętniczym i 15 osób z prawidłowymi wartościami BP. Pacjentów, którzy otrzymywali leczenie hipotensyjne, zostali zakwalifikowano do drugiej cześći eksperymentu i poddano ponownej ocenie po 3-miesięcznym okresie leczenia z zastosowaniem blokera receptora angiotensyny II. Aortalną prędkość fali tętna (PWV) oceniano na początku badania, przy maksymalnym ruchu, oraz w 10, 30 i 60 minutach po wysiłku.
U pacjentów UH, PWV znacznie wzrosła w trakcie maksymalnego wysiłku , jak i w 10 i 30 minucie po wysiłku, pomimo powrotu BP do wratości wyjściowych. U pacjentów NT nie obserwowano żadnych znaczących zmian PWV . Po leczeniu obserwowano niższe poziomy PWV u pacjentów UH, podobne do tych pacjentów normotensyjnych. Autorzy badania wnioskują , że sztywność tętnic jest osłabiona po okresie wysokiej intensywności fizycvznej, nawet we wczesnym stadium nadciśnienia. Leczenie przeciwnadciśnieniowe poprawia ten efekt.
Wpływ wysiłku na zmiany sztywności naczyń pozostawia znaczną lukę na polu znaczenia klinicznego, w szczególności u pacjentów z nadciśnieniem i innymi chorobami sercowo-naczyniowymi, w których sztywność tętnic odgrywa ważną rolę. Tak więc, konieczne są dalsze badania w celu lepszego zbadania tego zjawiska i określenia korzyści z zastosowania różnych środków przeciwnadciśnieniowych.
