Próby samobójcze u dzieci i młodzieży – czynniki ryzyka i postępowanie
Redaktor: Arleta Czarnik
Data: 04.11.2021
| Tagi: | samobójstwo, dzieci, młodzież |
Problem samobójstw dotyczy osób w każdym wieku, także dzieci i młodzieży. Samobójstwo jest odpowiedzialne za 8,5% zgonów wśród młodych ludzi (15–29 lat) na całym świecie. Ważne jest wczesne dostrzeganie problemów i szybka pomoc oraz długoterminowa, interdyscyplinarna opieka nad dziećmi po próbach samobójczych.
Na decyzję dziecka o podjęciu działania mającego na celu odebranie sobie życia wpływa wiele czynników społecznych i psychologicznych, a także obecność chorób psychicznych i uzależnień. Światowa Organizacja Zdrowia w 2007 r. wśród najczęstszych przyczyn samobójstw wśród dzieci i młodzieży wymieniła m.in.: problemy rodzinne, rozłąkę z przyjaciółmi, śmierć bliskiej osoby, zerwanie związku miłosnego, konflikty z prawem, presję rówieśników, zastraszanie, rozczarowanie wynikami w nauce, wysokie wymagania szkolne, złą sytuację finansową rodziny, niechcianą ciążę, poważną chorobę fizyczną, chorobę przenoszoną drogą płciową.
Samobójstwo jest odpowiedzialne za 8,5% zgonów wśród młodych ludzi (15–29 lat) na całym świecie. Utrzymanie zdrowia psychicznego dzieci jest ważne, ponieważ wiele osób, które kiedykolwiek rozważały lub próbowały popełnić samobójstwo w wieku dorosłym, po raz pierwszy miało myśli samobójcze w dzieciństwie lub przed 25. rokiem życia.
Autorzy pracy opublikowanej w czasopiśmie „Pediatria Polska – Polish Journal of Paediatrics” na podstawie przeglądu aktualnej literatury omawiają problematykę zachowań samobójczych wśród dzieci i młodzieży. Wskazują najczęstsze przyczyny i metody prób samobójczych oraz przedstawiają kliniczne podejście do pacjenta pediatrycznego po próbie samobójczej.
Próba samobójcza dziecka to decyzja, na którą składa się wiele czynników. Rzadko opiera się na jednym impulsie. Przeważnie jest to wynik długotrwałego narastania problemów i obaw. Wczesne dostrzeganie problemów dzieci i młodzieży oraz szybka pomoc są bardzo istotne w zmniejszeniu liczby prób samobójczych. Ważną strategią może być ograniczenie dostępu do najpopularniejszych metod samobójczych i powszechnych czynników ryzyka (np. alkohol, narkotyki, Internet). Odpowiednia opieka nad dzieckiem po próbie samobójczej jest tak samo ważna jak zapobieganie zachowaniom samobójczym. Dzieci w takich sytuacjach wymagają opieki długoterminowej, w którą powinien być zaangażowany zespół interdyscyplinarny składający się z lekarzy i pielęgniarek, a także psychologów, nauczycieli i rodziców.
Pełna treść artykułu: Izabela Marzec, Katarzyna Zabłocka, Jan Stachurski. Suicide attempts in children and adolescents – risk factors, methods and management of suicidal patient. Pediatr Pol 2021; 96 (3): 190-197.
Samobójstwo jest odpowiedzialne za 8,5% zgonów wśród młodych ludzi (15–29 lat) na całym świecie. Utrzymanie zdrowia psychicznego dzieci jest ważne, ponieważ wiele osób, które kiedykolwiek rozważały lub próbowały popełnić samobójstwo w wieku dorosłym, po raz pierwszy miało myśli samobójcze w dzieciństwie lub przed 25. rokiem życia.
Autorzy pracy opublikowanej w czasopiśmie „Pediatria Polska – Polish Journal of Paediatrics” na podstawie przeglądu aktualnej literatury omawiają problematykę zachowań samobójczych wśród dzieci i młodzieży. Wskazują najczęstsze przyczyny i metody prób samobójczych oraz przedstawiają kliniczne podejście do pacjenta pediatrycznego po próbie samobójczej.
Próba samobójcza dziecka to decyzja, na którą składa się wiele czynników. Rzadko opiera się na jednym impulsie. Przeważnie jest to wynik długotrwałego narastania problemów i obaw. Wczesne dostrzeganie problemów dzieci i młodzieży oraz szybka pomoc są bardzo istotne w zmniejszeniu liczby prób samobójczych. Ważną strategią może być ograniczenie dostępu do najpopularniejszych metod samobójczych i powszechnych czynników ryzyka (np. alkohol, narkotyki, Internet). Odpowiednia opieka nad dzieckiem po próbie samobójczej jest tak samo ważna jak zapobieganie zachowaniom samobójczym. Dzieci w takich sytuacjach wymagają opieki długoterminowej, w którą powinien być zaangażowany zespół interdyscyplinarny składający się z lekarzy i pielęgniarek, a także psychologów, nauczycieli i rodziców.
Pełna treść artykułu: Izabela Marzec, Katarzyna Zabłocka, Jan Stachurski. Suicide attempts in children and adolescents – risk factors, methods and management of suicidal patient. Pediatr Pol 2021; 96 (3): 190-197.
