Przed nami rozmowy z Narodowym Funduszem Zdrowia
Autor: Anita Jóźwiak
Data: 01.09.2014
Źródło: Termedia
O nowych zadaniach stających przed konsultantem krajowym w dziedzinie hipertensjologii oraz o problemach leczenia nadciśnienia tętniczego mówi prof. Zbigniew Gaciong, krajowy konsultant w dziedzinie hipertensjologii.
Co może być pierwszym obszarem działania Pana Profesora jako konsultanta krajowego w dziedzinie hipertensjologii?
Stoimy wobec konieczności modyfikacji programów nauczania związanych z kształceniem specjalistów systemem modułowym. Na pewno chcielibyśmy zwiększyć rangę specjalizacji oraz wzmocnić ośrodki referencyjne chociażby poprzez uwzględnienie pewnych świadczeń. Chodzi nam o wprowadzenie do katalogu NFZ kodu nadciśnienia tętniczego oraz zapewnić możliwość opieki ambulatoryjnej, bo większość chorych mogłoby uzyskać odpowiednią opiekę w warunkach pozaszpitalnych.
Czekają więc Pana rozmowy z NFZ.
Jestem do nich gotów, czekamy tylko na sygnał ze strony Funduszu. Błędem było zlikwidowanie kilka lat temu możliwości leczenia w trybie jednodniowym, ponieważ większość diagnostyki w kierunku nadciśnienia tętniczego nie wymaga pobytu chorego w szpitalu. Teraz nie ma praktycznie takiej możliwości. Z drugiej strony Fundusz wymaga dłuższych hospitalizacji zamiast umożliwić diagnostykę i leczenie ambulatoryjne.
Czym uda się przekonać Fundusz?
Może tym, że odniesie wymierne korzyści z przystania na nasze propozycje? Nie wiem, może tym, że nadciśnienie tętnicze według danych WHO jest czynnikiem ryzyka numer jeden jeśli chodzi o przedwczesne zgony. Co siódmy zgon na świecie jest związany z nadciśnieniem tętniczym. Poza tym w Polsce średnia długość życia jest krótsza niż na zachodzie Europy i tylko 26 procent chorych na nadciśnienie tętnicze jest skutecznie leczonych z powodu nadciśnienia.
Dlaczego tak się dzieje?
Potrzeba większej liczby ośrodków , więcej wyszkolonych specjalistów. Wreszcie powodem może być niedostateczna współpraca ze strony chorego oraz inercja terapeutyczna, czyli postawa lekarza, który mimo braku postępu nie zmienia ordynowanego leczenia. Co prawda nie odbiegamy pod tym względem od innych krajów, ale problem pozostaje.
Co jeszcze uważa Pan za ważne działania jako konsultanta krajowego?
Kampanie edukacyjne, które pozwolą na przekazanie większej porcji wiedzy o tej chorobie oraz możliwościach jej leczenia.
Czy chory na nadciśnienie tętnicze ma w Polsce dostęp do dobrego leczenia?
W zdecydowanej większości przypadków odpowiednią opiekę nad pacjentem może zapewnić lekarz rodzinny, który dysponuje zestawem podstawowych leków. Na pewno, wskazane byłoby refundowanie w większym stopniu gotowych połączeń lekowych, które zwiększają szanse skutecznej terapii. Istnieje możliwość skierowania „trudnego” chorego do ośrodka akredytowanego. Na pewno lekarz pierwszego kontaktu powinien zwracać większa uwagę na dzieci i czynniki ryzyka, ponieważ nadciśnienie staje się chorobą ludzi młodych. Z naszych badań wynika, że aż 9 procent maturzystów ma nadciśnienie tętnicze.
Stoimy wobec konieczności modyfikacji programów nauczania związanych z kształceniem specjalistów systemem modułowym. Na pewno chcielibyśmy zwiększyć rangę specjalizacji oraz wzmocnić ośrodki referencyjne chociażby poprzez uwzględnienie pewnych świadczeń. Chodzi nam o wprowadzenie do katalogu NFZ kodu nadciśnienia tętniczego oraz zapewnić możliwość opieki ambulatoryjnej, bo większość chorych mogłoby uzyskać odpowiednią opiekę w warunkach pozaszpitalnych.
Czekają więc Pana rozmowy z NFZ.
Jestem do nich gotów, czekamy tylko na sygnał ze strony Funduszu. Błędem było zlikwidowanie kilka lat temu możliwości leczenia w trybie jednodniowym, ponieważ większość diagnostyki w kierunku nadciśnienia tętniczego nie wymaga pobytu chorego w szpitalu. Teraz nie ma praktycznie takiej możliwości. Z drugiej strony Fundusz wymaga dłuższych hospitalizacji zamiast umożliwić diagnostykę i leczenie ambulatoryjne.
Czym uda się przekonać Fundusz?
Może tym, że odniesie wymierne korzyści z przystania na nasze propozycje? Nie wiem, może tym, że nadciśnienie tętnicze według danych WHO jest czynnikiem ryzyka numer jeden jeśli chodzi o przedwczesne zgony. Co siódmy zgon na świecie jest związany z nadciśnieniem tętniczym. Poza tym w Polsce średnia długość życia jest krótsza niż na zachodzie Europy i tylko 26 procent chorych na nadciśnienie tętnicze jest skutecznie leczonych z powodu nadciśnienia.
Dlaczego tak się dzieje?
Potrzeba większej liczby ośrodków , więcej wyszkolonych specjalistów. Wreszcie powodem może być niedostateczna współpraca ze strony chorego oraz inercja terapeutyczna, czyli postawa lekarza, który mimo braku postępu nie zmienia ordynowanego leczenia. Co prawda nie odbiegamy pod tym względem od innych krajów, ale problem pozostaje.
Co jeszcze uważa Pan za ważne działania jako konsultanta krajowego?
Kampanie edukacyjne, które pozwolą na przekazanie większej porcji wiedzy o tej chorobie oraz możliwościach jej leczenia.
Czy chory na nadciśnienie tętnicze ma w Polsce dostęp do dobrego leczenia?
W zdecydowanej większości przypadków odpowiednią opiekę nad pacjentem może zapewnić lekarz rodzinny, który dysponuje zestawem podstawowych leków. Na pewno, wskazane byłoby refundowanie w większym stopniu gotowych połączeń lekowych, które zwiększają szanse skutecznej terapii. Istnieje możliwość skierowania „trudnego” chorego do ośrodka akredytowanego. Na pewno lekarz pierwszego kontaktu powinien zwracać większa uwagę na dzieci i czynniki ryzyka, ponieważ nadciśnienie staje się chorobą ludzi młodych. Z naszych badań wynika, że aż 9 procent maturzystów ma nadciśnienie tętnicze.
