Skutki wprowadzenia zespołu wczesnego reagowania w uniwersyteckim szpitalu klinicznym – analiza wstępna

Zespoły wczesnego reagowania (ZWR) zostały wprowadzone do szpitali na początku lat 90. XX wieku. W poszczególnych krajach systemy wczes­nego reagowania są różnie nazywane, ale ich głównym celem jest wczesna identyfikacja pacjentów zagrożonych gwałtownym pogorszeniem stanu zdrowia/nagłym zatrzyma­niem krążenia (NZK) oraz szybkie wdro­żenie odpowiedniego leczenia.

Dokonano retrospektywnej analizy 71 interwencji ZWR przeprowadzonych w Uniwersyteckim Centrum Klinicznym im. prof. K. Gibińskiego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach od 1.10.2018 r. do 30.01.2019 r. Na podstawie kart interwencji ZWR przeanalizowano powody wezwań, procedury wykonane podczas interwencji, rodzaj zastosowanej farmakoterapii oraz zalecenia dotyczące dalszego leczenia i postępowania. Przeanalizowano ogólną liczbę wewnątrzszpitalnych przekazań pacjentów do oddziału anestezjologii i intensywnej terapii (OAiIT), liczbę szpitalnych NZK oraz współczynnik umieralności szpitalnej przed i po wprowadzeniu ZWR. Jako punkt odniesienia wzięto pod uwagę ten sam okres w roku poprzedzającym. Ponadto analizowano wybrane wyniki badań laboratoryjnych pacjentów w dniu wezwania ZWR: liczbę leukocytów i płytek krwi, stężenie białka C-reaktywnego (CRP), glukozy, sodu, potasu, chlorków, krea­tyniny, bilirubiny całkowitej i mleczanów. Wyniki dostępnych badań laboratoryjnych uzyskano z medycznego systemu informatycznego. Ze względu na retrospektywny i obserwacyjny charakter badania zgoda komisji bioetycznej nie była wymagana.

Pełna treść artykułu:

Skutki wprowadzenia zespołu wczesnego reagowania w uniwersyteckim szpitalu klinicznym