Strategie przepisywania antybiotyków w ostrym zapaleniu gardła

Little i wsp. zauważyli, że dane dotyczące przydatności stosowania antybiotyków w ostrym zapaleniu gardła nie są aktualne i nie odnoszą się do obecnych warunków praktykowania medycyny. Dlatego zaprojektowali oni badanie, w którym analizie poddano pochodzące z badania DESCARTE dane dotyczące 12 677 pacjentów. Wszyscy pacjenci byli dorośli i zgłosili się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej z bólem gardła trwającym krócej niż dwa tygodnie. Wyróżniono 3 strategie postępowania lekarzy: brak antybiotykoterapii (n = 4 805), wczesne włączenie antybiotykoterapii (n = 6 088) i opóźnione włączenie antybiotykoterapii (n = 1 784). W kartotekach pacjentów poszukiwano również informacji na temat powikłań zapalenia gardła, ponownych konsultacji i występowania nowych objawów. Powikłania wystąpiły u 1.4% pacjentów; najczęstszymi z nich były zapalenie ucha środkowego oraz zapalenie zatok, które stanowiły 62% ogólnej liczby powikłań. Ryzyko względne wystąpienia powikłań przy wczesnym włączeniu antybiotykoterapii względem braku antybiotykoterapii wyniosło 0.62. Ryzyko to dla opóźnionej antybiotykoterapii wynosiło 0.58. Autorzy obliczyli, że liczba pacjentów, którą należało by leczyć antybiotykami, aby zapobiec jednemu przypadkowi powikłań była mniejsza w przypadku opóźnionej antybiotykoterapii i wynosiła 174. Autorzy podkreślili, że ryzyko rozwinięcia ropnych powikłań ostrego zapalenia gardła u osób dorosłych jest niewielkie. W tym kontekście stosowanie antybiotyków ma ograniczoną przydatność, a jeśli jest ono potrzebne, wtedy strategia opóźnionej antybiotykoterapii ma podobną skuteczność jak natychmiastowe włączenie antybiotyku.