Świąd u pacjentów ze skórnymi chłoniakami T-komórkowymi
Autor: Małgosia Michalak
Data: 18.10.2012
Źródło: www.medscape.org/viewarticle/771658
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Do skórnych chłoniaków T-komórkowych zaliczamy ziarniniaka grzybiastego (MF - mycosis fungoides) oraz zespół Sézary’ego (SS - Sézary syndrome). Każdego roku w Stanach Zjednoczonych rozpoznawanych jest średnio 6,4 nowych przypadków tych chłoniaków na milion mieszkańców.
Świąd skóry jest jednym z objawów, który znacząco obniża jakość życia pacjentów cierpiących na te schorzenia. Na podstawie retrospektywnej analizy bazy danych, której wyniki opublikowano w sierpniowym wydaniu International Journal of Dermatology, starano się ocenić rozpowszechnienie oraz nasilenie tego objawu pośród pacjentów ze skórnymi chłoniakami T-komórkowymi.
Świąd skóry jest jednym z objawów, który znacząco obniża jakość życia pacjentów cierpiących na te schorzenia. Na podstawie retrospektywnej analizy bazy danych, której wyniki opublikowano w sierpniowym wydaniu International Journal of Dermatology, starano się ocenić rozpowszechnienie oraz nasilenie tego objawu pośród pacjentów ze skórnymi chłoniakami T-komórkowymi.
Dla oceny częstości występowania oraz nasilenia świądu u osób chorujących na MF oraz SS, badacze porównali podawany przez samych pacjentów stopień nasilenia objawów. Zarówno chorzy na MF jak i SS zostali ponadto podzieleni na 2 grupy: o wczesnym stadium zaawansowania (stadium kliniczne Ia – IIa) oraz o późnym stadium zaawansowania (stadium kliniczne IIb - IVb).
Grupa badawcza stanowiła 486 osób (w tym 72 osoby z SS) spośród których:
- 373 osoby we wczesnym stadium zaawansowania,
- 113 osoby w późnym stadium zaawansowania.
Wyniki prezentują się następująco:
-66% spośród wszystkich pacjentów skarżyło się na świąd skóry;
- spośród pacjentów we wczesnym stadium zaawansowania choroby – 62% stanowili pacjenci podający świąd skóry;
- spośród pacjentów w późnym stadium zaawansowania choroby – 83% stanowili pacjenci podający świąd skóry;
- biorąc pod uwagę rodzaj chłoniaka: spośród pacjentów z MF - 61% zgłaszało świąd skóry, natomiast w przypadku SS odsetek ten stanowił 94%.
Statystycznie średnia wartość prezentowanego objawu w grupie wszystkich pacjentów wyniosła 4.2 ± 0.18 (błąd standardowy średniej). Dla grupy we wczesnym stadium zaawansowania średnia ta wynosiła 3.4 ± 0.19, dla grupy w późnym stadium zaawansowania - 6.6 ± 0.36, dla grupy pacjentów cierpiących na MF - 3.6 ± 0.18, natomiast dla grupy pacjentów z SS - 7.7 ± 0.37. Powyższe wyniki wykazują statystycznie istotną różnicę pomiędzy częstością występowania świądu pomiędzy wczesnym i późnym stadium choroby, a także pomiędzy MF a SS (dla obu prób P < .001).
Do ograniczeń powyższego badania zaliczyć należy brak informacji na temat wpływu świądu na jakość życia pacjentów, a także niereprezentatywność próby. Nie uwzględniono ponadto czynników socjoekonomicznych, zmiany natężenia świądu w czasie oraz wpływu leczenia na przebieg choroby.
Grupa badawcza stanowiła 486 osób (w tym 72 osoby z SS) spośród których:
- 373 osoby we wczesnym stadium zaawansowania,
- 113 osoby w późnym stadium zaawansowania.
Wyniki prezentują się następująco:
-66% spośród wszystkich pacjentów skarżyło się na świąd skóry;
- spośród pacjentów we wczesnym stadium zaawansowania choroby – 62% stanowili pacjenci podający świąd skóry;
- spośród pacjentów w późnym stadium zaawansowania choroby – 83% stanowili pacjenci podający świąd skóry;
- biorąc pod uwagę rodzaj chłoniaka: spośród pacjentów z MF - 61% zgłaszało świąd skóry, natomiast w przypadku SS odsetek ten stanowił 94%.
Statystycznie średnia wartość prezentowanego objawu w grupie wszystkich pacjentów wyniosła 4.2 ± 0.18 (błąd standardowy średniej). Dla grupy we wczesnym stadium zaawansowania średnia ta wynosiła 3.4 ± 0.19, dla grupy w późnym stadium zaawansowania - 6.6 ± 0.36, dla grupy pacjentów cierpiących na MF - 3.6 ± 0.18, natomiast dla grupy pacjentów z SS - 7.7 ± 0.37. Powyższe wyniki wykazują statystycznie istotną różnicę pomiędzy częstością występowania świądu pomiędzy wczesnym i późnym stadium choroby, a także pomiędzy MF a SS (dla obu prób P < .001).
Do ograniczeń powyższego badania zaliczyć należy brak informacji na temat wpływu świądu na jakość życia pacjentów, a także niereprezentatywność próby. Nie uwzględniono ponadto czynników socjoekonomicznych, zmiany natężenia świądu w czasie oraz wpływu leczenia na przebieg choroby.
