Trendy w diagnostyce i leczeniu pokrzywki przewlekłej
Autor: Arleta Czarnik
Data: 05.10.2021
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
| Tagi: | pokrzywka przewlekła, leki przeciwhistaminowe, test skórny z autologiczną surowicą, obrzęk naczynioruchowy |
Autorzy badania analizowali metody diagnozowania i leczenia pokrzywki przewlekłej w grupie 441 pacjentów hospitalizowanych w Klinice Dermatologii UM w Poznaniu w ciągu 10 lat. Najczęściej wykonywanymi badaniami były próba aspirynowa, test skórny z autologiczną surowicą i prowokacja uciskiem. W terapii najczęściej stosowano leki przeciwhistaminowe II generacji.
Potwierdzenie przyczyny pokrzywki przewlekłej stanowi duże wyzwanie dla lekarza specjalisty. Celem leczenia farmakologicznego jest zmniejszenie wpływu mediatorów uwalnianych z komórek tucznych na narządy docelowe i złagodzenie objawów.
Celem badania była analiza trendów diagnostycznych i leczniczych w pokrzywce przewlekłej. Włączono do niego 441 pacjentów w wieku 15 lat i więcej hospitalizowanych w Klinice Dermatologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu w ciągu 10 lat.
Badanie podzielono na dwie części. Analiza retrospektywna objęła 441 pacjentów z pokrzywką przewlekłą w wieku 15 lat lub starszych, hospitalizowanych w ciągu 10 lat. Informacje z historii choroby umieszczono w specjalnie w tym celu zaprojektowanym formularzu. Do analizy prospektywnej wybrano 78 pacjentów spośród 441 osób wcześniej zakwalifikowanych do analizy retrospektywnej. Pacjentów z części prospektywnej podzielono na podgrupy I i II na podstawie utrzymywania się objawów.
Najczęściej wykonywanymi badaniami były próba aspirynowa (79,6%), test skórny z autologiczną surowicą – ASST (79,4%) i prowokacja uciskiem (70,7%). Różnice dotyczące odmiany pokrzywki, w przypadku której najczęściej wykrywano podwyższony poziom białka C-reaktywnego, występowały w pokrzywce spontanicznej, autoimmunologicznej oraz aspirynowej. Na przestrzeni lat zaobserwowano znaczny wzrost częstości oznaczania hormonów tarczycy i przeciwciał przeciwtarczycowych. Najczęściej odnotowywano przyjmowanie przez chorych leków przeciwhistaminowych II generacji (63% część retrospektywna, 88,4% część prospektywna). Zaobserwowano mniejsze użycie leków przeciwhistaminowych I generacji na przestrzeni lat (z 27,9% do 3,7%). Przyczyną ustąpienia objawów w podgrupie II była głównie farmakoterapia (37,1%).
Uzyskane wyniki pokrywają się z większością doniesień dotyczących diagnostyki i leczenia pokrzywki przewlekłej.
Pełna treść artykułu: Anna Błaszczyk, Dorota Jenerowicz, Filip Raciborski, Anna Sadowska-Przytocka, Zygmunt Adamski, Magdalena Czarnecka-Operacz. Trendy w diagnostyce i leczeniu pokrzywki przewlekłej. Retrospektywna i prospektywna analiza pacjentów Katedry Dermatologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Alergologia Polska – Polish Journal of Allergology 2021; 8(3): 139-145.
Celem badania była analiza trendów diagnostycznych i leczniczych w pokrzywce przewlekłej. Włączono do niego 441 pacjentów w wieku 15 lat i więcej hospitalizowanych w Klinice Dermatologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu w ciągu 10 lat.
Badanie podzielono na dwie części. Analiza retrospektywna objęła 441 pacjentów z pokrzywką przewlekłą w wieku 15 lat lub starszych, hospitalizowanych w ciągu 10 lat. Informacje z historii choroby umieszczono w specjalnie w tym celu zaprojektowanym formularzu. Do analizy prospektywnej wybrano 78 pacjentów spośród 441 osób wcześniej zakwalifikowanych do analizy retrospektywnej. Pacjentów z części prospektywnej podzielono na podgrupy I i II na podstawie utrzymywania się objawów.
Najczęściej wykonywanymi badaniami były próba aspirynowa (79,6%), test skórny z autologiczną surowicą – ASST (79,4%) i prowokacja uciskiem (70,7%). Różnice dotyczące odmiany pokrzywki, w przypadku której najczęściej wykrywano podwyższony poziom białka C-reaktywnego, występowały w pokrzywce spontanicznej, autoimmunologicznej oraz aspirynowej. Na przestrzeni lat zaobserwowano znaczny wzrost częstości oznaczania hormonów tarczycy i przeciwciał przeciwtarczycowych. Najczęściej odnotowywano przyjmowanie przez chorych leków przeciwhistaminowych II generacji (63% część retrospektywna, 88,4% część prospektywna). Zaobserwowano mniejsze użycie leków przeciwhistaminowych I generacji na przestrzeni lat (z 27,9% do 3,7%). Przyczyną ustąpienia objawów w podgrupie II była głównie farmakoterapia (37,1%).
Uzyskane wyniki pokrywają się z większością doniesień dotyczących diagnostyki i leczenia pokrzywki przewlekłej.
Pełna treść artykułu: Anna Błaszczyk, Dorota Jenerowicz, Filip Raciborski, Anna Sadowska-Przytocka, Zygmunt Adamski, Magdalena Czarnecka-Operacz. Trendy w diagnostyce i leczeniu pokrzywki przewlekłej. Retrospektywna i prospektywna analiza pacjentów Katedry Dermatologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Alergologia Polska – Polish Journal of Allergology 2021; 8(3): 139-145.
