Utrata masy ciała, wzdęcia, biegunki, dyspepsja…czyli SIBO
Autor: Małgorzata Lipko
Data: 27.11.2017
Według najnowszych badań w 40% przewlekłych zapaleń trzustki dochodzi do rozrostu flory bakteryjnej jelita cienkiego – powiedziała Prof. Grażyna Rydzewska podczas konferencji organizowanej przez Wydawnictwo Termedia „Interna dla Rezydentów”, która odbyła się 24-25.11 w Krakowie.
SIBO czyli Small Intestinal Bacterial Overgrowth to zespół rozrostu flory bakteryjnej w obrębie jelita cienkiego. Dochodzi wówczas do pojawienia się obcych szczepów bakterii lub nadmiernego wzrostu liczebności naturalnie występujących w jelicie cienkim (> 105 CFU bakterii na ml treści pokarmowej).
Patologiczny rozrost mikroorganizmów w jelicie cienkim skutkuje nieprzyjemnymi dolegliwościami ze strony przewodu pokarmowego pacjenta – najczęściej są to bóle brzucha, nudności, wymioty, wzdęcia, gazy, chroniczne zaparcia i biegunki, stan zapalny śluzówki żołądka, ciężkość poposiłkowa, refluks, zgaga, anemia, nietolerancje i alergie.
Przyczynami SIBO mogą być: zespół krótkiego jelita, przetoki jelitowe, celiakia, otyłość, a także stosowanie inhibitorów pompy protonowej.
Okazuje się, że nieleczone SIBO może doprowadzić nawet do depresji. Zostało bowiem jakiś czas temu udowodnione naukowo, że nasze samopoczucie, stan psychiczny oraz nastrój mogą zależeć od mikrobiomu (czyli flory bakteryjnej), a parę mózg i jelito naukowcy zgodnie okrzyknęli małżeństwem roku 2015.
Diagnostyka zespołu rozrostu flory bakteryjnej jelita cienkiego jest prosta i niedroga. Wystarczą testy oddechowe z laktulozą lub glukozą. Testy oddechowe wykonuje się urządzeniem o nazwie gastrolyser, podobnym w działaniu do alkomatu. Pacjent pije roztwór laktulozy lub glukozy, po czym co 20 minut przez okres 3 godzin dokonuje pomiarów gazu w wydychanym powietrzu. Pierwszy pomiar wykonywany jest przed wypiciem roztworu. U zdrowej osoby wynik powinien na czczo wynosić maksymalnie 10 ppm (parts per milion) oraz w kolejnych pomiarach po wypiciu laktulozy lub glukozy nie przekroczyć 20 ppm. Przerost bakteryjny rozpoznawany jest, gdy wynik w którymś z pomiarów przekroczony jest o 20 ppm w porównaniu z wartością wyjściową, pomiędzy 90 a 120 minutą testu. Ponieważ człowiek nie produkuje enzymów zdolnych do trawienia laktulozy, (czynią to tylko bakterie, bytujące u zdrowego człowieka w jelicie grubym), w czasie 3-godzinnego testu jesteśmy w stanie zaobserwować moment, kiedy laktuloza opuszcza jelito cienkie – wówczas wartości pomiaru gwałtownie rosną (tzw. second peak, czyli drugi szczyt). Taki drugi szczyt wystąpi u każdego zdrowego człowieka, pierwszy tylko u chorych.
Konwencjonalne leczenie SIBO opiera się na antybiotykoterapii rifaksyminą, która działa miejscowo na bakterie wysoko fermentujące oraz diecie low FODMAP. Po przejściu antybiotykoterapii powinno się włączyć pacjentowi probiotyki i prebiotyki w celu uzupełnienia zniszczonego mikrobiomu w jelicie grubym.
Patologiczny rozrost mikroorganizmów w jelicie cienkim skutkuje nieprzyjemnymi dolegliwościami ze strony przewodu pokarmowego pacjenta – najczęściej są to bóle brzucha, nudności, wymioty, wzdęcia, gazy, chroniczne zaparcia i biegunki, stan zapalny śluzówki żołądka, ciężkość poposiłkowa, refluks, zgaga, anemia, nietolerancje i alergie.
Przyczynami SIBO mogą być: zespół krótkiego jelita, przetoki jelitowe, celiakia, otyłość, a także stosowanie inhibitorów pompy protonowej.
Okazuje się, że nieleczone SIBO może doprowadzić nawet do depresji. Zostało bowiem jakiś czas temu udowodnione naukowo, że nasze samopoczucie, stan psychiczny oraz nastrój mogą zależeć od mikrobiomu (czyli flory bakteryjnej), a parę mózg i jelito naukowcy zgodnie okrzyknęli małżeństwem roku 2015.
Diagnostyka zespołu rozrostu flory bakteryjnej jelita cienkiego jest prosta i niedroga. Wystarczą testy oddechowe z laktulozą lub glukozą. Testy oddechowe wykonuje się urządzeniem o nazwie gastrolyser, podobnym w działaniu do alkomatu. Pacjent pije roztwór laktulozy lub glukozy, po czym co 20 minut przez okres 3 godzin dokonuje pomiarów gazu w wydychanym powietrzu. Pierwszy pomiar wykonywany jest przed wypiciem roztworu. U zdrowej osoby wynik powinien na czczo wynosić maksymalnie 10 ppm (parts per milion) oraz w kolejnych pomiarach po wypiciu laktulozy lub glukozy nie przekroczyć 20 ppm. Przerost bakteryjny rozpoznawany jest, gdy wynik w którymś z pomiarów przekroczony jest o 20 ppm w porównaniu z wartością wyjściową, pomiędzy 90 a 120 minutą testu. Ponieważ człowiek nie produkuje enzymów zdolnych do trawienia laktulozy, (czynią to tylko bakterie, bytujące u zdrowego człowieka w jelicie grubym), w czasie 3-godzinnego testu jesteśmy w stanie zaobserwować moment, kiedy laktuloza opuszcza jelito cienkie – wówczas wartości pomiaru gwałtownie rosną (tzw. second peak, czyli drugi szczyt). Taki drugi szczyt wystąpi u każdego zdrowego człowieka, pierwszy tylko u chorych.
Konwencjonalne leczenie SIBO opiera się na antybiotykoterapii rifaksyminą, która działa miejscowo na bakterie wysoko fermentujące oraz diecie low FODMAP. Po przejściu antybiotykoterapii powinno się włączyć pacjentowi probiotyki i prebiotyki w celu uzupełnienia zniszczonego mikrobiomu w jelicie grubym.
