Warszawski szpital przy Barskiej czeka restrukturyzacja. W planie likwidacja oddziałów

Lekarze bronią szpitala przy ul. Barskiej w Warszawie, którego restrukturyzacja ma się zacząć od początku przyszłego roku. Zarząd tłumaczy zmiany grzybem na ścianach i niezbędnym remontem. Z placówki mają zniknąć dwa oddziały – chirurgii urazowo-ortopedycznej oraz ogólnej.

– Zarząd Spółki Mazowieckie Centrum Rehabilitacji STOCER sp. z o.o. po dogłębnej analizie ekonomiczno-finansowej sytuacji jednostek organizacyjnych podjął decyzję o zmianach organizacyjnych. Ich celem jest zapewnienie dostosowania się spółki do potrzeb pacjentów zdefiniowanych w mapie potrzeb zdrowotnych woj. mazowieckiego – napisano w piśmie, które pracownicy otrzymali od właściciela szpitala w poniedziałek. 

Z dalszej jego części wynika, że szpital będzie podlegał restrukturyzacji, w ramach której dojdzie do przeniesienia oddziałów chirurgii urazowo ortopedycznej oraz chirurgii ogólnej do innych szpitali, zniknie także urazowa izba przyjęć, która bez oddziału nie może funkcjonować.

Był szpital, będzie ZOL?

Jak przekazał specjalista ortopeda traumatolog Łukasz Buczyński, p.o. lekarza kierującego Oddziałem Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej Wojewódzkiego Szpitala Chirurgii Urazowej św. Anny w Warszawie (potocznie zwanego szpitalem przy Barskiej – przyp. red.) właściciel poinformował pracowników, że w tym szpitalu powstanie zakład opiekuńczo-leczniczy.

Nie podał, czy przeniesienie dwóch oddziałów chirurgicznych poza placówkę jest czasowe, do zakończenia remontu, czy docelowe. Personel medyczny szpitala podejrzewa jednak, że zmiany mają charakter ostateczny, choć – jak przyznaje – nie udało się mu otrzymać na ten temat jednoznacznej odpowiedzi.

Jolanta Wiśniewska, członkini zarządu Mazowieckiego Centrum Rehabilitacji STOCER, właściciela szpitala (jedynym wspólnikiem STOCER sp. z o.o. jest samorząd wojowództwa mazowieckiego – przyp. red.) przyznała, że „żaden temat nie jest zamknięty”, a szpital musi zarabiać pieniądze z NFZ.

Przekonywała, że w placówce, która liczy sobie 72 lata, niezbędny jest generalny remont. – Ten budynek się wali, on musi przejść kapitalny remont – powiedziała.

Wyjaśniła, że wybudowany w 1952 roku szpital, oprócz „kosmetycznych” poprawek od nowości nie przeszedł porządnej restauracji, tymczasem, jak wskazała, instalacje – zarówno sanitarne, jak i elektryczne – są w tragicznym stanie.

– W tej chwili szpital nie spełnia podstawowych wymogów sanitarnych i sanepid nam ciągle siedzi na głowie – poinformowała.

Wyliczyła, że trzeba także odnowić piony kanalizacyjne, czego nie da się zrobić przy normalnej pracy szpitala.

– Winda ma prawie 30 lat, ciągle się psuje, w tym roku tylko w naprawy wsadziliśmy kilkadziesiąt tys. zł – podała.

Wiśniewska zaznaczyła także, że na ścianach szpitala jest grzyb, a w salach nie ma łazienek, mieszczą się one na korytarzu – jedna damska i jedna męska – pacjenci informują się o tym, czy są wolne, czy zajęte, wywieszając kartki.

Jak wyjaśniła, także bloki operacyjne nie spełniają żadnych aktualnych wymogów, a sanepid dopuszcza je warunkowo. 

– To stary budynek, nie wiadomo, jak długo to dopuszczenie będzie działać – podkreśliła Wiśniewska, dodając, że szpital przy ul. Barskiej jest jednym z nielicznych, które nie mają doprowadzonych gazów medycznych w pokojach, tylko używają butli.

Na zmianach stracą przede wszystkim pacjenci

Dr Łukasz Buczyński zaprzeczył, jakoby blok operacyjny nie był remontowany. – Taki remont był, gdyż faktycznie, sanepid miał zastrzeżenia i go zamknął na jakiś czas. Dlatego trzeba go było dwa lata temu wyremontować. Jest dziś na poziomie, którego nie musimy się wstydzić, a pacjenci mogą być spokojni o swoje zdrowie – zapewnił lekarz.

Wyraził obawę, że pieniądze włożone w remont bloku, a także innych pomieszczeń szpitalnych zostaną teraz zmarnowane. Jak przyznał, perspektywa likwidacji dwóch oddziałów chirurgicznych, z których każdy cieszy się bardzo dobrą opinią, bardzo go martwi – nie tylko z powodu zamieszania, jakie spowoduje w życiu zawodowym lekarzy, pielęgniarek i reszty personelu medycznego, ale głównie ze względu na dobro pacjentów.

Ortopeda wskazał, że rocznie jego oddział odnotowuje ok. 22,5 tys. hospitalizacji operacyjnych, z kolei urazowa izba przyjęć ma 11–12 tys. tzw. ostrych wizyt, gdzie urazy są zaopatrywane doraźnie. 

– Ta grupa pacjentów będzie musiała szukać pomocy gdzie indziej – zauważył, dodając, że w przypadku jego szpitala ważną rolę pełni lokalizacja, w samym sercu miasta. Od 1 stycznia pacjenci będą musieli jeździć na dyżur do Konstancina-Jeziorny lub na Bródno. Mamy też pacjentów zaplanowanych do zabiegów, np. plastyki stawów biodrowych czy kolanowych, to kolejne 300–350 zabiegów rocznie – będą oni musieli trafić do innych szpitali i ponownie ustawić się w kolejce – podkreślił.

Szpital to zgrany zespół specjalistów

Zdaniem dr. Buczyńskiego, który w tej placówce pracuje od 20 lat, rozbity zostanie zgrany zespół operacyjny, ceniony przez pacjentów nie tylko w stolicy. – Wiele razy słyszałem, że jeśli ktoś doznaje urazu, to pierwszym miejscem, o którym myśli, jest nasz szpital – zaznaczył.

Pytany o kondycję finansową jego oddziału i całego szpitala, odpowiedział, że nie są mu znane całościowe wyniki placówki, ale od dawna słyszał, że urząd marszałkowski ma dość dopłacania do Barskiej i coś z tym trzeba będzie zrobić.

– Wydaje się, że szpital publiczny w ogóle nie jest jednostką, która ma przynosić zyski, po prostu ma służyć pacjentom. Takie są czasy, że koszty leczenia rosną. Wynagrodzenia pracowników też na pewno rosną. Natomiast finansowanie przez NFZ nie ulega korygowaniu, więc szpitale naturalnie ulegają zadłużeniu – skwitował dr Buczyński.

Jego zdaniem, większość szpitali w Warszawie jest mniej lub bardziej zadłużona, niektóre na setki milionów i jakoś nikt nie myśli, żeby je zamykać.

Ordynator zwrócił uwagę na jeszcze jeden aspekt finansowy. – Oddział zapewne się rozpadnie, ludzie się rozejdą, ale jest kontrakt NFZ, który zostanie przejęty przez inne oddziały. To jest lukratywna sprawa, szczególnie dla oddziału, który przejmie kontrakt protezowy i urazowy wart miesięcznie ok. 1,5 mln zł – wskazał.

Jolanta Wiśniewska przyznała, że rozumie obawy pracowników szpitala, gdyż nikt nie lubi zmian. Poinformowała, że na razie ogłaszają przetarg i czekają na ocenę celowości inwestycji od wojewody. – Zamierzamy z nowym rokiem od razu ruszyć do generalnego remontu – podała.

Pracownicy szpitala komentują, że jeśli dział chirurgii urazowej na dobre zniknie z ich placówki, trzeba będzie zmienić jej nazwę, gdyż obecna – Wojewódzki Szpital Chirurgii Urazowej św. Anny – nie będzie już pasowała. Planują ogłosić konkurs na nową w mediach społecznościowych.