Worapaksar zmniejsza ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych

Worapaksar to nowy lek przeciwpłytkowy, który jest antagonistą receptora PAR-1 dla trombiny występującego na powierzchni płytek krwi. Celem badania TRA2P-TIMI50 było sprawdzenie, czy dodanie worapaksaru w dawce 2.5 mg dziennie do standardowego leczenia kardiologicznego przyniesie dodatkową korzyść w zapobieganiu zawałowi serca i udarowi mózgu.

W eksperymencie wzięło udział 26,449 osób, u których wcześniej wystąpił zawał mięśnia sercowego, niedokrwienny udar mózgu, lub u których stwierdzono miażdżycę tętnic obwodowych. Badanie było kontrolowane placebo, a mediana okresu obserwacyjnego wyniosła 30 miesięcy. Okres obserwacyjny był krótszy u chorych po udarze mózgu, u których rekomendowano przerwanie podawania worapaksaru ze względu na ryzyko krwawienia wewnątrzczaszkowego. Ogółem wyniosło ono 0.5% w grupie kontrolnej i 1% w grupie otrzymującej worapaksar. Śmierć z przyczyn sercowo-naczyniowych, będąca głównym punktem końcowym, nastąpiła u 9.3% osób otrzymujących worapaksar i 10.5% przyjmujących placebo (iloraz ryzyka HR = 0.87, p < 0.001). Odnotowano również redukcję ryzyka zjawisk sercowo-naczyniowych, które nie miały skutku śmiertelnego. Głównym działaniem niepożądanym worapaksaru było umiarkowane lub poważne krwawienie, które wystąpiło u 4.2% pacjentów (HR = 1.66). W podsumowaniu artykułu autorzy piszą, że choć stosowanie worapaksaru prowadziło do zmniejszenia ryzyka zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, zwiększało ono równocześnie ryzyko krwawienia.